Ο Νότος

Δημιουργός: zaxarioudantonis

Για Τον Θάνο

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Έμπαινε ο νότος σαν τρελός,
σαν είπες θα αβαράρεις.
Στο αμπάρι σκόρπια τα παλιά,
κουρέλια αραπιάς.

Άναβε η πίπα που στο φως,
σ'αρεσε να φουμάρεις.
Μα πως να δεις το δίαρμα,
στον πάτο της καρδιάς.

Η μουσική στα πλήκτρα σου,
ξεστράτισμα μιας νύχτας.
Στου Νίκου το χαιρέτησμα,
στου Μπέρτολτ την σιωπή.

Ανάμεσα στα δίχτυα σου,
τις εμμονές σου εκοίτας.
Και στο κρυφό σου ανέμισμα,
της πόλης την γιορτή.

Με ένα αναμμένο κάρβουνο
και ένα σβηστό φανάρι.
Στης Πάτρας τα περάσματα,
στης Ίντιας τα ρηχά.

Δεν βρήκες άλλο άλμπουρο,
μακριά για να σε πάρει.
Και ζεις μες τα χαλάσματα
και στα υγρά γιαπιά.

Σε ένα κιβώτιο βαρύ
και σε ένα άσπρο σπίτι.
Κάτω από την αυλαία του,
κοιμάται ένας θεός.

Που όλοι τον έχουνε ψηλά,
Και όλοι του δίνουν νοίκι.
Και του αποδίδουνε τιμές,
σαν να τανε θνητός.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-01-2020