Με Ξεπλεκα Μαλλια

Δημιουργός: ΑΒΕΡΟΗΣ, ΡΟΛΑΝΔΟΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ήρθες με ξέπλεκα μαλλιά που πέταγαν σαν τα πουλιά
στο φύσημα τ’ αγέρα
γεμάτη φως κι ανεμελιά στα δυο σου μάτια τα μελιά
και σού’ πα καλησπέρα.
Ήρθες με ξέπλεκα μαλλιά να χτίσεις στέκι και φωλιά
στην άδεια τη ζωή μου
σχεδόν μικρούλα κοπελιά, μα γνώριζες από φιλιά
και πώς να’ σαι πνοή μου.

Με φόρεμα την άνοιξη ξελόγιασες την πλάση
κι ανθίσαν τα κυκλάμινα κοντά στ’ ακροθαλάσσι.
Κι είπα σε τέτοιο θέαμα που το μυαλό μου χάνω
μ’ ανοιγμένα τ’ άρμενα κοντά σου να την κάνω
κι απ’ τα γλαρά τα μάτια σου στην έξαψή μου πάνω
στην αγκαλιά σου νά’ μενα μέχρι που να πεθάνω.

Ήρθες με ξέπλεκα μαλλιά με της αγάπης τη θηλιά
μες στην καρδιά σου βέρα,
σαν μιαν ανάμνηση παλιά στ’ απόβραδου τη σιγαλιά
και μού’ φτιαξες τη μέρα.
Ήρθες με ξέπλεκα μαλλιά να κάνεις μια γυροβολιά
στο ξέμπαρκο κορμί μου
και μού’ φερες φεγγοβολιά, γαρίφαλου μοσχοβολιά
και πάψαν οι καημοί μου.

Με φόρεμα την άνοιξη ξελόγιασες την πλάση
κι ανθίσαν τα κυκλάμινα κοντά στ’ ακροθαλάσσι.
Κι είπα σε τέτοιο θέαμα που το μυαλό μου χάνω
μ’ ανοιγμένα τ’ άρμενα κοντά σου να την κάνω
κι απ’ τα γλαρά τα μάτια σου στην έξαψή μου πάνω
στην αγκαλιά σου νά’ μενα μέχρι που να πεθάνω.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-01-2020