Μια σταγόνα γέλιο…

Δημιουργός: wandering poet, Χρήστος Βασιλόπουλος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μια σταγόνα γέλιο…
Πρόσωπο που η θλίψη ποτέ δεν του ταιριάζει,
δάκρυ που στο αντιφέγγισμα του η σελήνη ανατριχιάζει,
χλωμή η θωριά του αύριο μα το φως σου ανατέλλει,
σκοτάδι μέσα στο κενό μα ο ήλιος ανασταίνει,
δρόμους πολλούς διαβαίνουμε στα πελάγη των καιρών
μα οι ασημιές βροχές θα φέρουνε το λίκνο των ευχών,
να βγούμε από την άβυσσο και από τη στεναχώρια της άνοιξης να ψάλλουμε χαρμόσυνα εγκώμια.
Τα άστρα θα λάμπουν στα ουράνια θα αστράφτουν τα πελάγη,
τα δάκρυα να σου σκουπίζουνε άγγελοι στο ακρογιάλι,
να μην αφήσεις τη σιωπή να σε κυριαρχήσει,
την καρδιά σου άνοιξε και ξέχνα όλα τα μίση
ο Βασιλιάς των Βασιλέων και Κύριος ουρανού και γης
στην αγκαλιά του μας κρατάει στον κόσμο της στοργής.

Χρήστος Βασιλόπουλος

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-01-2020