Στιχοπλέκτης

Δημιουργός: Αγιοβλασιτης, Aναστασιος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Όταν τελειώνω ένα ποίημα μου, αδειάζω ...
Ένα περίεργο κενό με κατακλύζει.
Τις αντοχές μου δαπανάει και σκορπίζει...
κι άδειο δοχείο, μπακιρένιο, πλέον μοιάζω.

Δε θέλω πια να ξαναπιάσω το μολύβι...
ούτε την έμπνευση να βρω να ξαναγράψω.
Θέλω τους δαίμονες της άρνησης να κάψω ...
και να πετάξω τη θηλειά που με συνθλίβει.

Μα σαν περάσουν κάποιες μέρες απραξίας ...
θεριεύει μέσα μου της μούσας το μεράκι.
Μου μαλακώνει την καρδιά σαν αεράκι...
κι αρχίζει πάλι ο χορός της ευεξίας.

Κάθε φορά μπλεγμένο μίτο ξετυλίγω...
για να ταιριάξω του μυαλού μου τα τελώνια.
Αναζητώ μες τους χειμώνες χελιδόνια ...
και δε μπορώ να στιχογράφω κάθε λίγο.

Δε λέω πως είμαι ποιητής και το υπογράφω...
Είμαι απλός, συνηθισμένος στιχοπλέκτης.
Των ανεκπλήρωτων ονείρων μου συλλέκτης...
Μα...με το αίμα της καρδιάς μου παντα γραφω.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 31-01-2020