Παζάρι συν-αισθημάτων

Δημιουργός: horseman, Στέλιος Κοντοδήμος - horsemans

Από τις διαδρομές της Ψυχής μου...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

16-07-2006

Θωρώ ψηλά τον Ήλιο, μαζεύω της ηλιαχτίδες του...
Η ζεστασιά τους κοπάζει μέσα στα χέρια μου...
Δροσοσταλίδες στην άκρη των δαχτύλων μου...
Αντέχουν ακόμα την μεταμόρφωση...
Μετατρέπουν την ζωή στα σπλάχνα των κυττάρων τους...
Σαν σφουγγάρι κρατούν την δροσιά της θάλασσας...
Σε μια θάλασσα που "κυνηγούσα" Κοράλλια...
Μαργαριτάρια που σεμνά έκρυβαν την λάμψη τους...
Σ' αυτόν τον τεράστιο βυθό απ' τ' απέραντο γαλάζιο χανόμουν...
Ατελείωτα ταξίδια ποθούσα σ' αμέτρητες αναζητήσεις...
Λάμψεις που έπαιζαν κρυφτούλι στο βραδινή φεγγαράδα...
Κυλούσαν και χάνονταν κάτω απ' τις ποιο μικρές χαραματιές των Αγριων βράχων...
Δεν είχαν μάθει να νοιώθουν το τρυφερό άγγιγμα...
Δεν είχαν μάθει να δοθούν...

Παζάρι εφήμερο η ζωή τους...
Παζάρι φευγαλέο το Συν-αίσθημα...
Μια μικρή σταγόνα η διάρκεια τους...
Εξατμίζοντας την ζωή που δεν μπορούν να 'χουν...
"περαστικός" θωρώ την πραμάτεια τους...
Απίστευτες τιμές σε ταπεινές ταμπέλες...
Ταμπέλες που αποζυμούν την ζωή...
ληλατούν την αθόρυβη ύπαρξη...
Εκτελούν ψυχρά την γενναιότητα...
Τα χέρια κυλούν διστακτικά στις τσέπες των "αποθεμάτων"...
Ένας μικρός θησαυρός από μια πορεία ζωής...
Φορτωμένα προβάλλουν, γενναιόδωρα προσφέρουν το τίμημα...
Ένα χαμόγελο υπόσχεσης φανερώνει την αποδοχή...
Κι η ταμπέλες δεν πετιούνται μπρος στο απόκτημα...
Μα κρύβονται με δεξιοτεχνία για τον επόμενο "αγοραστή"...
Ένα παζάρι που δεν σταματά σ' ένα τόπο...
χάνεται στις εφήμερες προκλήσεις...
Κρύβεται και ελίσσεται σαν τον εφιάλτη...
Παραμονεύει να λεηλατήσει το πέρασμά σου...
Σε ξεγελά με την άχρηστη πραμάτια του...
Αυτή που στείνη πονηρά πάνω στους ψυχρούς πάγκους...
Κι εσύ αμέριμνος ξανά-σταματάς γιατί δεν θυμάσαι...
Ξανά-γέννησες τα μισοπεθαμένα κύτταρα σου...
Φτερούγισες μακριά απ' το παρελθόν σου...
Για τον επόμενο κύκλο που στοχεύει τους τρυφερούς χτύπους σου...
Ψυχρά κι ασυγκράτητα το δάχτυλο διψά...
Κι η σκανδάλη αφομοιώνεται με την θέλησή...
Μονάχα τον κρότο θα νιώσεις...
Κι ένα σύννεφο μαύρο θα κυκλώσει το πέρασμά της ζωής σου...
Μέσα σ' αυτό θα κρύψουν τον Ήλιο σου...
Εκεί θα θάψουν βαθιά την ελπιδα σου...
Πρόσεξε μην αλυσοδέσουν τα φτερά σου...
Γλίστρησε απ' την χαραμάδα την δική σου...
Αυτήν που δεν πρόσεξαν μπρος στην λυσσασμένη κυριαρχία τους...
Γλίστρησε και δραπέτευσε απ' την χαραμάδα της πραγματικής ζωής...
Μην σταματάς άλλο, μην στέκεσαι στο κάλεσμα τους...
Μην χάνεσαι στα σκληρά δίχτυα της σκοτεινής ύπαρξη τους...
Αφέσου στην απέραντη σκέψη της Γαλήνης σου...
Έτσι απλά...
...Ψυχή μου...
Στέλιος κ.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-08-2006