Να χαμογελάς

Δημιουργός: Αγιοβλασιτης, Aναστασιος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ήρθες και πάλι στο μυαλό μου...
- λες και έχεις φύγει και ποτέ-
Όπως τον πρωινό καφέ...
σ' έχω ανάγκη και καημό μου.

Χαθήκαμε μία γκρίζα μέρα ...
φυλορροή και συννεφιά.
Είχαμε αφήσει το νοτιά...
να μας λαβώσει μ'άδεια σφαίρα.

Ξέρεις πως έπρεπε να φύγω...
είχαν χαθεί τα στεγανά.
Στα αδιέξοδα στενά ...
το φως σπηνεύει λίγο λίγο.

Έχτισες γύρω σου μια πίκρα
σα Βενετσιάνικο Καστρί
Κι ούτε φεγγάρι ουτ'αστρί
να πάρω άφεση δε βρήκα.

Όπου και να σαι αυτή την ωρα ...
σου πρέπει να χαμογελάς.
Σαν ηλιακτίδες να διαθλάς...
της μάγισσας ζωής τα δωρα.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-03-2020