Έρωτα φονιά

Δημιουργός: ακριτας, Αναστάσιος. Π.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στην κατηφόρα πας με φόρα
τι να πεις
κυλάς κι απόψε σαν σταγόνα
τις βροχής
Με πλημμυρίζεις μ' αναμνήσεις
που με καίνε
όλες μου οι θύμισες
για εσένα λένε

Ένα παράπονο ματώνει
το φεγγάρι
θλιμμένο εκεί στην
ερημιά του
Κι εγώ γυρτός στο
μαξιλάρι
τυλίγομαι στη
μοναξιά του

Τις νύχτες που σε λαχταρούσα
τρεμόσβηνε η αναπνοή
Στιγμές που πέθαινα μετρούσα
ώσπου να έρθει το πρωί,

Άδειες μέρες δίχως νόημα
κανένα
με τα φτερά μας
κουρελιασμένα
Έχτιζες όνειρα με σκάρτες
λέξεις
σε ποιον παράδεισο
ν' αντέξεις

Στης αγάπης το παζάρι χάθηκα
μεμιάς
ηταν κάλπικο το ζάρι σαν τα χείλη
που φοράς
Τώρα πλέον δεν ελπίζω σπάσαν
τα σχοινιά
πίσω πάλι δε γυρίζω
έρωτα φονιά

Τις νύχτες που σε λαχταρούσα
τρεμόσβηνε η αναπνοή
Στιγμές που πέθαινα μετρούσα
ώσπου να έρθει το πρωί,

Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-03-2020