Ειμαι Δυστυχησ, σας φιλώ

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><br />
<b>Warning</b>:  session_start(): Cannot start session when headers already sent in <b>/home/stixoi/public_html/core.php</b> on line <b>23</b><br />
<html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Ειμαι Δυστυχησ, σας φιλώ</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Ειμαι Δυστυχησ, σας φιλώ</b><p>Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ<p><i> Καλημέρα φίλοι μου, σκέψεις.....στης αετοφωλιάς τα σίδερα!! καλή δύναμη σε όλους.</i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>, Δεν ξέρω πως νιώθετε καλοί μου φίλοι, εύχομαι να μην νιώθετε σαν και εμένα, ασφυχτιώ και πνίγομαι, δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα μου στερήσουν την ελευθερία μου, ότι θα με κλείσουν στα τέσσερα τοιχεία με 3-4 οθόνες αγκαλιά.<br />
Καταλαβαίνω την δραματικότητα των ημερών και προσπαθώ να συνηθίσω, αυτόν τον μέγα παραλογισμό που δεν ξέρω από που μου ήρθε, του Θεού είναι, των αμαρτιών μας είναι, απλά των νυχτερίδων  είναι και καλούμε όπως όλοι μας να μείνω εσώκλειστη λες κι` είμαι φονιάς στο μπουχάρα το χαλί, αχ! αλί! και τρισαλί!<br />
Λάλησα σε μια τηλεόραση μπροστά, μια φωνή μου ψιθυρίζει κορωνοιός, κορωνοιός του κορώνα ο γιος, λάλησα ! μίσησα αυτήν την επαναλαμβανόμενη λέξη!<br />
Κι` ω! θεοί!, ω! ουρανοί μέχρι χτές πήγαινα με τον Τακούλη στο ποταμάκι στο Ντράφι κι` έπαιρνα αέρα, ξαπλωμένη στις μαργαρίτες και στα χαμομήλια! ξέχναγα η δόλια το κακό που μας βρήκε, πήγαινα και στη Λούτσα στη θάλασσα να ακούω τα κύματα!! τώρα τι θα κάνω θεέ μου?<br />
Ήθελα στην παρούσα κατάσταση να πιστεύω πολύ στο θεό σαν τον κύριο καθηγητή!! για να έχω πίστη, υπομονή και παρρησία! μα εγώ δεν πιστεύω τόσο και αόρατα σχοινιά με δένουν και με αλυσοδένουν, δυστυχία μου!!<br />
Από την άλλη με έχει κάψει ο ..Ριζοσπάστης, ξέρω ακριβώς πόσες ελλείψεις έχουμε σε κρεβάτια εντατικής!<br />
πόσο νοσηλευτικό προσωπικό μας λείπει, πόσοι γιατροί, πόσες μάσκες, πόσοι αναπνευστήρες, πόσα γάντια  ειδικές στολές κ.λ.π, Αρρώστησα!!<br />
Λεν πολλοί ότι είναι τούτο το κακό από θεού, εγώ δεν το πιστεύω του Διαβόλου είναι...άντε και του καπιταλισμού!!<br />
Κι` έχω και τον γιο------Μάνα δεν πιάνεις τα πόμολα, δεν πιάνεις το χερούλι του ανσασέρ, δεν πιάνεις τη σακούλα με το ψωμί, δεν τρίβεις το μάτι σου......ωχ! Παναγίιιια μου ποιος αντέχει τόσα δεν!! εγώ η ποπολάρα! δεν τ` αντέχω<br />
και νεύρα έχω<br />
Δεν αντέχω βεβαίως και τόσο θανατικό, τόσοι νεκροί θεέ μου, ναι μόνο θεέ μου! θα πω, αισθάνομαι τόσο μα τόσο ανίσχυρη.. κι` ας λέω, τα φέρετρα είναι φέρετρα κι` οι νεκροί, νεκροί.<br />
Κοιμάμαι ώρες ατέλειωτες να μην σκέφτομαι, να μην θυμάμαι, να μην ακούω αυτό το μισητό.......μείνετε σπίτι...<br />
δεν σηκώνει μάντρωμα το φτωχό μου το σαρκίο, δεν σηκώνει μη! δεν! και απαγορεύεται!μισώ κι` όλης της γης τις οθόνες η βλάχα!! και έτσι δεν περνάει η ώρα, πόσες κατσαρόλες να τρίψω πια, πόσα ποιήματα να γράψω.<br />
ΕΙΜΑΙ ΔΥΣΤΥΧΗΣ, σας φιλώ.<br />
<br />
Αδαμοπούλου Γεωργία<br />
23-3-2020<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-03-2020</td><td valign=top></td></table><br />