Στου Ουρανου Τα Μονοπατια

Δημιουργός: ΑΒΕΡΟΗΣ, ΡΟΛΑΝΔΟΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μακριά σου εγώ μαραίνομαι και τρελαμένος φαίνομαι
γιατί τα γλυκά σου χείλη τά’ πλασε του Πλάστη σμίλη
για σένα να τρελαίνομαι και να σβήνω σαν καντήλι
κι αν μου λείψεις ένα δείλι τον κόσμο τον σιχαίνομαι.

Άσε πλέον τα γινάτια πάρε με στην αγκαλιά
να μην γίνομαι κομμάτια στου σπιτιού σου τα σκαλιά.
Κοίταξέ με μες στα μάτια χίλια κέρνα με φιλιά
στ’ ουρανού τα μονοπάτια να σε πιω γουλιά-γουλιά.

Μωρό μου εσύ ηλιογέννητο, παλιό σκαρί ακυβέρνητο
μες στο κύμα μη μ’ αφήνεις κι απ΄ το νου σου μη με σβήνεις,
μα πάθος απαραίτητο το φαρμάκι σου μη δίνεις
και την πόρτα σου μην κλείνεις σ’ απόβρασμα ρακένδυτο.

Άσε πλέον τα γινάτια πάρε με στην αγκαλιά
να μην γίνομαι κομμάτια στου σπιτιού σου τα σκαλιά.
Κοίταξέ με μες στα μάτια χίλια κέρνα με φιλιά
στ’ ουρανού τα μονοπάτια να σε πιω γουλιά-γουλιά.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-03-2020