Ελιάς τα λιανοκλάναρα

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φίλοι μου, σε επανάληψη ένα ποίημα που μου άρεσε πολύ,από τα λίγα που μου αρέσουν, να είστε όλοι καλά

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Εκείνο το λευκό, μικρούλι γιακαδάκι
που ήτανε στρογγυλό, είχε και δαντελάκι.
Το περιστέρι στο λαιμό, που είχαν οι φτωχοί
και δεν λερώθηκε ποτέ, γιατί είχε την ψυχή.

Ένα στολίδι γιασεμί, της μάνας της Ελλάδας
που ομόρφαινε και γλύκαινε, τα χρόνια σοροκάδας.
Με την γαλάζια την ποδιά, σαν άνθιζαν τα νιάτα
κι` ήταν τα Καλοκαίρια μας, μικρά παιδιά φευγάτα.

Πως το` θέλε η αγνότητα, πόσο το είχε τιμήσει
γι` άλλους ήταν τίποτα, για άλλους ήταν ζήση.
Μύριζε δάφνη και Λαμπρή, μύριζε περηφάνια
ήταν το χάδι, το ψωμί, ήταν και τα στεφάνια.

Στεφάνια που` χαν τα φτωχά, μες στο σκολειό στη τάξη
έφυγαν οι Χειμώνες τους κι` έμεινε το μετάξι.
Το κουκουλάκι το τρανό, σε κείνο το μελίσσι
που άγιοι και θεοί, το είχαν ευλογήσει.

Γιατί ήταν της μάθησης, ήτανε των γραμμάτων
ξυπόλυτων και νηστικών, της γης των αοράτων.
Λευκό και μπλέ της γαλανής, στην άμμο ένα κοχύλι
σαν έτρεχε το δάκρυ μας, στα παιδικά τα χείλη.

Μια παρηγόρια ήτανε, περίσσια ομορφάδα
και τράνευε και ψήλωνε, έμοιαζε στην Ελλάδα.
Το γιακαδάκι το λευκό και μια κορδέλα στα μαλλιά
πόσα δεν θα μας έλεγαν, αν είχανε μιλιά.

Φίλο είχαν τα γράμματα, μορφές μες τα τοιχεία
μορφές της επανάστασης......παιδιά η Ελευθερία!!
Εκεί που λείπαν λουστρινάκια, άνοιγαν τα ουράνια
ελιάς τα λιανοκλάναρα, σκότωναν την αφάνεια!!

Τα γιακαδάκια τ` άστρα μας, χασέ!! τα είχε η μάνα
ψήλωνε, θέριευε κι` αυτή, χτυπούσε η καμπάνα.
Μάνα μου γέλασε, έμαθα γράμματα μοναχή μου
κι` όλο το άσπρο το χρωστώ, στα χέρια σου καλή μου

Χασέ.......Τα λευκά ρούχα τέλεια πλυμένα και σιδερωμένα, κολλαριστά για την ακρίβεια.

Αδαμοπούλου Γεωργία
30-3-2020.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-03-2020