Ανάστασης φώτα, θολά γεγονότα

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλή εβδομάδα φίλοι μου, αισιοδοξίας συνέχεια και σήμερα......να μου είστε καλά όλοι.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πόσο πεθύμησα να βγω στον ήλιο να χορέψω.
Πόσο μου έλειψε το ένα της ζωής μου κυκλάμινο.
Πόσο μα πόσο λαχτάρησα να βρεθώ στη θάλασσα,
να φορέσω το γαλανό της το φουστάνι.
Και να μου ψιθυρίζει γλυκά ένα μινοράκι της καρδιάς.
Κι` όλο σκέφτομαι δοξάρια και βιολιά, στην ωδή της χαράς.
Έμεινα εδώ να μετρώ τα σύννεφα, να μετρώ το γκρίζο της πολιτείας.
Δεν ονειρεύτηκα εδώ και χίλια χρόνια, λες και φύγαν τα πουλιά,
βουβάθηκε η πλάση.
Έμεινα εδώ με απλωμένα τα χέρια,
να κόψω ένα κλωνάρι δυόσμο,
ένα κλωνάρι ελιά.
Πόσο πεθύμησα ν` ακούσω το κελάρυσμα της ελευθερίας.
Χίλια πουλιά τα όνειρα μου τα νεκρά.
Κι` έχει μια λύπη θεέ μου απόψε.
Μια λύπη και μια καταχνιά.
Σκεπάζει τα σέπαλα της μοναχικής ανεμώνας.
Που είναι η Άνοιξη θεέ μου.
Κοιτώ το γκρίζο μου φουστάνι,
και τρέχει, τρέχει η πληγή μου,
της οικουμένης το αίμα.
Μήτε Λαμπρή, μήτε καμπάνες!
Μήτε Πασχαλιά, μήτε βιολέτες.
Απλώθηκε μια σιωπή
στις ξέρες.
Μια σιωπή, πνιγηρή ,λυπητερή.
Μια Κυριακή δίχως φώτα.
Ανάστασης φώτα,
θολά γεγονότα.

Αδαμοπούλου Γεωργία
6-4-2020

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-04-2020