Τα 103 Πάσχα του μπαρμπα-γιώργη Φάββα

Δημιουργός: CHЯISTOS P, soɯıpǝʇuǝd soʇsıɹɥɔ

Τα παρακάτω είναι οι στιχουργικές προπόσεις στο Πασχαλινό τραπέζι στο σπίτι του Δημήτρη Φάββα στην Πλαγιάδα Μονεμβασιάς, λίγο έξω από τον Άγιο Δημήτριο. Το τιμώμενο πρόσωπο, ό Μπαρμπα-Γιώργος Φάββας 103 χρονών που όλοι ζηλέψαμε την ζωντάνια του ..

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τα 103 Πάσχα του μπαρμπα-Γιώργη Φάββα, (το μεσημεριανό τραπέζι)
(2009)


[B]Μπάρμπα Γιώργος Φάββας - 103 ετών [/B]
[I](προσευχή)[/I]
Χριστός Ανέστη εκ νεκρών θανάτω θάνατον πατήσας και τοις εν τοις μνήμασι ζωής χαρισάμενοι…

Καλώς ορίσατε και χρόνια πολλά.. να ζήσετε να ευτυχίσετε.

[B]Δημήτρης Φάββας [/B](Πρόεδρος-οικοδεσπότης)
Την εκλεκτή παρέα μου
εδώ καλωσορίζω
και όσοι δεν γνωρίζεστε
αμέσως σας γνωρίζω

τον γέροντα πατέρα μου
σας παρουσιάζω πρώτο
εκατόν τρία έζησε
χρόνια σ’ αυτόν τον τόπο

και σαν τον γηραιότερο
τον ποιητή των όλων
του δίνω λόγω σεβασμού
να έχει και τον λόγον :

[B]Μπάρμπα Γιώργος Φάββας[/B]
Το είπαν τα τηλέφωνα σε όλη την Ελλάδα
ότι το πασχα το φετινό θα γίνει στην Πλαγιάδα
εκεί θα ‘ρθούν οι χωριανοί, φίλοι και συγγενείς μου
γιατί τους κάλεσα εγώ να δούνε το παιδί μου.
Εκεί θα έλθω και εγώ , με τα 103 χρόνια
για να ιδώ κι εγώ εκεί τα παιδιά και τα εγγόνια
όλοι θα εξαρτώμεθα κι ο νους όλων θα πέφτει
στην εορτή που λέγουμε όλοι «Χριστός Ανέστη»
χίλια καλώς ορίσατε φίλοι αγαπημένοι
κι από καιρού χαρούμενοι και καλοκαρδισμένοι
μακριά από τη πόλη και από την ταραχή
εδώ δείτε όλοι που είναι εξοχή
εδώ είναι τα λουλούδια, γαλάζιος ουρανός
πουλάκια και τραγούδια, κι ίσκιος παντοτινός
Μακριά μακριά η λύπη, ο πόνος , τα δεινά
κι αν έχει πόνο κανένας εδώ θα του περνά

Μέσα στα πράσινα χορτάρια, καλημέρα , τι χαμπάρια
Κι ο Χριστός πάντα να δίνει την χαρά και την ειρήνη

[B]Μπάρμπα Γιώργος Φάββας [/B]
Έχω ακόμα δυό λόγια να σας πω, χωρίς να σας λυπήσω
Τα χρόνια που περάσαμε , ξανά, δεν θα’ λθουν πίσω
τα χρόνια που μας έρχονται να τα προσέξουν όλοι
κι αυτοί που ζούνε στα βουνά,
κι αυτοί που ζούν στην θάλασσα
κι αυτοί που ζούν στην πόλη
γιατί φουρτούνες έχουμε πολλές
σε θάλασσες και σε στεριές

ήθελα να σας πω πολλά, τά χω γράψει σε τεφτέρι
αλλά χρόνια ζωντανά, ποιος πάει να μου το φέρει ?


[B]Δημήτρης Φάββας[/B]
Στιχοπολίτες ήμαστε
σ’ όλα της γης τα πλάτη
και πριν δυο χρόνια φτιάξαμε
μια πόλη αεράτη

για να μιλάμε όλοι μας
με στίχους μεταξύ μας,
αρχαιρεσίες κάναμε
κι ήταν απόφασή μας,

δήμαρχο να εκλέξουμε
τον Χρήστο Πεντεδήμο,
στους στίχους ο καλλίτερος
και αρχιτέκτων φίνος

είναι χαρά μου σήμερα
που έχουμε μαζί μας
το φίλο μας το Δήμαρχο
παρέα στην αυλή μας

[B]Christos P[/B]
Προσκαλεσμένος σήμερα / προς μέγιστη τιμή / στην αίθρια γη Λακώνων
έγινε ο πόθος χίμαιρα / που θα ΄μαι μεταξύ / γνωστών συνδαιτυμόνων,
ένιωσα μέγιστη χαρά / που θα αφήσω πάλι / γιαπιά, μπετά και τούβλα
και θα περάσω χαλαρά / με οίνο και κραιπάλη / κι μ’ ένα αρνί στη σούβλα !..
Άξιε οικοδεσπότη μου / υπέροχε Δημήτρη / κι εργάτη του φιλότιμου
στο όνομα της μάσας / κάθε πρόβλημα ήρθη / να ‘μαι εδώ κοντά σας !

Αναμφιβόλως σίγουρα / το ήξερες καλά / πως δεν θα το αρνούμουν
και οδηγώντας γρήγορα /σε τούτο το γκαλά / νωρίς θα αφικνούμουν,
πάλι μαζί σου να βρεθώ / σε τούτο το παλάτι / δίνοντας σημασία
πως θα με κάνεις βοηθό / και άξιο εργάτη / σε κάθε ετοιμασία !...
Λάβε λοιπόν τα σκήπτρα σου / στην τέρψη σου αφέσου / και όλη σου την τρέλα
βγάλ’ την απ’ την καλύπτρα σου / πες μου τις εντολές σου / και δώσ’ μου μια μπροστέλα!..

Με προθυμία έδρασα / και όλως φιλικά / πήρα πρωτοβουλία
κι εφοδιασμένος έφτασα μ’ όλα τα υλικά / να ψήσω οβελία..
Έφερα σούβλες, ψησταριές / και κάρβουνα βουνίσια / κι αυγά απ’ το κοτέτσι
και έξτρα πέντε αντεριές / μ’ εντόσθια αρνίσια / να γίνουν κοκορέτσι,
πήρα κι αλεύρι μπόλικο / ψωμί πάλι να ψήσω / στον φούρνο της αυλής σας
καθώς και κράσο κόκκινο /όλους να σας μεθύσω / καθώς θα ‘μαι μαζί σας.

Όμως γι’ αυτά θα ήθελα / κι εγώ με την σειρά / κάποιον να βοηθάει
που να παίρνει γρήγορα / να ‘χει τα νιάτα ανθηρά / στην ρώμη να μετράει…
Μα …όχι κάποιον σαν κι εσέ / που βαριαναστενάζεις / και διαρκώς αράζεις
και με περνάς στο βερεσέ / ποιήματα σαν γράφεις / λές κι είσαι ο Καβάφης..
Κάτσε στην πολυθρόνα σου / και βρέθηκαν οι τρόποι / με τα ψησίματά μου
μον’ πες τον κηδεμόνα σου / πως θέλω στο κατόπι / για τα θελήματά μου..

ο λατρευτός πατέρας σου / το ξέρω πια καλά / πόσο πολύ αξίζει
άναψε τον αστέρα σου / και άντεξε πολλά / σε κάθε μετερίζι
[I](προς τον Γέροντα : )[/I]
σεβάσμιέ μου γέροντα / πατέρα του Προέδρου / μοιάζεις με νεανίσκο
μα πόσο ενδιαφέροντα / σαν του βουνίσιου κέδρου / τα χρόνια σου τα βρίσκω !


[B]Μπάρμπα Γιώργος Φάββας[/B]
Εσύ δεν είσαι ποιητής
αλλά ποιητής θα γένεις
κι ευχαριστώ που ‘λθες εδώ
όλους να μας μαθαίνεις

[B]Δημήτρης Φάββας[/B]
Σστα δυνατά της ποιήματα
κανένας δεν την φτάνει
εδώ μπροστά μας στέκεται :
Μαρία Χατζηγιάννη

[B]Christos P[/B]
...μόνο αν είναι να της πείς κάποιο φαί να κάνει
είναι καλύτερα να λές πως θέλεις ραμαζάνι...χαχα

[B]Μαρία Χ[/B]
....τόση νηστεία σού ‘κανα, μα εσένα δεν σου φτάνει !

[B]Μπάρμπα Γιώργος Φάββας[/B]
Να είσαι πάντοτε καλά
να έχεις την ευχή μου
και όλη σου την ποίηση
να κουβαλάς μαζί σου


[B]Μαρία Χ[/B]
Ένας αιώνας η ζωή

Ένας αιώνας η ζωή που γρήγορα περνάει
Από την γέννηση θαρρείς τον χρόνο κυνηγά
Αλλά ποτέ ο άνθρωπος σαν θέλει δεν γερνάει
Όταν το τραίνο της ζωής ο ίδιος οδηγά...

Μα εσύ αιώνα πάτησες και τρία ακόμη χρόνια
Και πρόφτασες δισέγγονα ακόμη να χαρείς !
Ποτέ δεν παραδόθηκες στα άγρια τα χιόνα
Απέδειξες στα "θέλω" σου πως κάθε τί μπορείς !...

Πώς νά 'ναι συλλογίζομαι οι μνήμες σου πλασμένες
Με αίμα και με δάκρυα.. με πόθους και χαρές ;
Πόσες πέρασες θάλασσες βαθιές.. τρικυμισμένες
Ποιές καταιγίδες σήκωσες σε πλάτες στιβαρές ;...

Νύχτες γεμάτες όνειρα.. μέρες μεστές του μόχθου
Στα πληγιασμένα χέρια σου έδενες τον καρπό
Και θαρρετά απέκρουες τις απειλές του φόβου
Σαν τραγουδούσες εύθυμα του έρωτα τον σκοπό...

Ήλιους στα χέρια θέριζες σε χρυσαφιές αγκάλες
Κι όλους αγάπη κέρναγες.. φίλους μαζί κι εχθρούς
Και της βροχής κατάπινες τις πονεμένες στάλες
Και μοναχός επέζησες σε δίσεκτους καιρούς...

Κι αλλοίμονο.. σαν έλεγαν.. θολό πως έχεις μέλλον
Με κεραυνούς κατέλυες τους μαύρους οιωνούς
Είχες την άγια φώτιση των εκλεκτών αγγέλων
Που θεϊκό άγιο νερό ποτίζουν τους θνητούς...

Παιδιά στα χέρια κράτησες σαν κρίνα μυρωμένα
Και την σοφία στάλαξες σε κάθε τους λυγμό
Και κείνα τώρα έφθασαν να ζουν μόνο για σένα
Ήσουν πατέρας κι αδελφός σε κάθε τους πνιγμό...

Δες πως καρπίζει τώρα η γης των ώριμών σου κόπων !
Ξένη δεν είναι η αγκαλιά που μέσα της ανθείς
Λένε πως είν' κοινή η μοίρα των ανθρώπων
Μα σε μεμψίμοιρες βουλές δεν θέλεις ν' αφεθείς...

Ίσως εσύ να ζύμωσες στάρι στο κύμα μέσα
Ίσως η γης να πέτρωσε προτού οργώσεις φως
Ίσως το "έγια μόλα" σου έγινε "έγια λέσα"
Και γίνηκε ο ωκεανός φίλος σου κι αδελφός...

[B]Μπάρμπα Γιώργος Φάββας[/B]
[I]Τι λέει τώρα [/I];
Βάλε λιγάκι δύναμη ν’ ακούσω την λαλιά σου
γιατί πολύ κουράζομαι που κάθομαι ….
[I]Γυναίκα μιλάει [/I];

Να είναι καλοτυχερά τα === χρόνια
==== ποτέ με παντελόνια

[B]Δημήτρης Φάββας[/B]
Για νέο μέλος σήμερα
Λαμπράκη τον Κυριάκο
με τα μακροσκελέστερα
των όλων ποιημάτων

προτείνω κύριε Δήμαρχε
αφού το εξετάσεις
και το εγκρίνεις βέβαια
αμέσως να εντάξεις

[B]Κυριάκος[/B]
ο ύμνος του κρασιού

έχω δυό λόγια να σας πω, φιλές και φίλοι γειά΄μας
αγνό κρασί να πίνουμε να χουμε την υγειά μας
γιατρεύει κάθε πάθηση, το στένεμα στο στήθος
και μας τονώνει όλους μας τ’ ανθρώπινο το ήθος

ας της === τον χορό , να κάνουμε ένα γλέντι
στον θεογένη Δυόνυσο, τον κράσο τον λεβέντη
γειά σου Διονύση λεβεντιά σταφυλοκληματάρη
σε βγάλαν τραγοπόδαρο, -πηδούσες στο πατάρι-
γειά σου Διονύση λεβεντιά, στην πέτρα να φυτρώνεις
και από το πουριτανισμό κοίτα να μας γλυτώνεις

αυτούς τους δύσκολους καιρούς , του τωρινού αιώνα
φύτεψε μια κληματαριά πάνω στον Παρθενώνα
να βγάλει κλώνους και βλαστούς, χυμό απ’ τον καρπό της
να κάνουμε μεταλαβιά να φτιάξει η ανθρωπότης

[B]Δημήτρης Φάββας[/B]
Και το κρασί που πίνουμε
είναι απ’ το βαρέλι
του φίλου μου και γείτονα
του Χρύσανθου Σγαρδέλη

στο φίλο μας ευχόμαστε
χρόνια πολλά να ζήσει
κι απ’ το κρασί που έφερε
όλους να μας μεθύσει

το Πάσχα το επόμενο
να βρίσκεται μαζί μας
κρασί να φέρει μπόλικο
να ευφρανθεί η ψυχή μας

[B]Μπάρμπα Γιώργος Φάββας[/B]
η καρδιά μου η μαργιόλα
σας ευχαριστάει για όλα

[B]Δημήτρης Φάββας[/B]
Χρειάζεται χρόνος αρκετός
ν’ αναφερθώ σε όλους
και μόνο σε περίληψη
θα είπω δύο λόγους

Ανάμεσα στους φίλους μας
που είναι καλεσμένοι
είναι πολίτες έντιμοι
μα και διακεκριμένοι

που σε πανεπιστήμια
έχουν πολλοί φοιτήσει
κι απ’ το σχολείο της ζωής
όλοι αποφοιτήσει

ελάτε να τσουγκρίσουμε
όλοι μαζί τα’ αυγά μας
κι ένας στον άλλο φίλοι μου
να πούμε τ’ όνομά μας

Ευχαριστώ τον φίλο μου
τον Χρύσανθο Σγαρδέλη
που άνοιξε για χάρη μου
ολόκληρο βαρέλι

[B]Μπάρμπα Γιώργος Φάββας[/B]
για όσα και αν με είπατε === μαγιόλα
δεν ντράπηκα, === κάρο έχουμε για δώρα

[B]Δημήτρης Φάββας[/B]

Κυνηγημένοι οι θεοί
απ’ όλη την Ελλάδα
πέρασαν και ξαπόστασαν
και μείναν στην πλαγιάδα

εδώ ανθρώποι και θεοί
κι όσοι τρελοί περσεύουν
χέρι με χέρι πιάνονται
κι αρχίζουν να χορεύουν

με τους αθάνατους θνητοί
παρέα τραγουδάμε
πίνουμε νέκταρ μπόλικο
και που και που μεθάμε

εδώ και τούτη τη χρονιά
το Πάσχα μας περνάμε
αυγά μαζί τσουγκρίζουμε
πίνουμε και γελάμε



Ένα κομμάτι ήμαστε
και μείς απ’ την Ελλάδα
που κόπηκε κάποια στιγμή
και του ανέμου η ορμή
μας έριξε αλάργα

μα τα σημάδια μείνανε
και δείχνουν δίχως άλλο
παρ’ ότι ζούμε χωριστά
ότι ταιριάζουμε με σας
σ’ ένα βαθμό μεγάλο

και μείς στη σούβλα ψήνουνε
το Πάσχα το αρνί μας
και του αρνιού η μυρωδιά
κάνει τα ξένα τα παιδιά
να μπούνε στην αυλή μας

και κάπου-κάπου έρχεται
και η αστυνομία
βλέπουν καπνό από μακριά
κι αμέσως σκέπτονται φωτιά
και ψάχνουν την αιτία

Μαζί τα’ αυγά τσουγκρίζουμε
και μέσα στη χαρά τους
γίνονται Έλληνες κι αυτοί
μα μοναχά για μια στιγμή
και πάνε στη δουλειά τους

εμείς το συνεχίζουμε
είναι γιορτή δική μας
και όσο ήμαστε ορθοί
κοψίδι και καλό κρασί
είναι στη διάθεσή μας

[B]Μπάρμπα Γιώργος Φάββας[/B]
τίποτε περισσότερο δεν ημπορώ να κρίνω
έλα χριστέ κι ευλόγισε, κι εγώ να καταπίνω

καλή μας όρεξη


[I]Υ.Γ. τα παραπάνω είναι αποδελτιωμένα από την βιντεοσκόπηση της γιορτής… Τα === είναι σημεία που δεν μου έγιναν καταληπτά[/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-04-2020