Μένουμε σπίτι

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><br />
<b>Warning</b>:  session_start(): Cannot start session when headers already sent in <b>/home/stixoi/public_html/core.php</b> on line <b>23</b><br />
<html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Μένουμε σπίτι</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Μένουμε σπίτι</b><p>Δημιουργός: liontari73, <i>spilios</i><p><i> </i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>Περπάταγα σε ένα λιβάδι γεμάτο λουλούδια<br />
 όλος ο τόπος μύριζε χαμομήλι και θυμάρι<br />
και τα πουλιά, ω τα πουλιά, τραγουδούσαν με τόσο ευτυχία!!<br />
Έκατσα  σε μια ρίζα ενός δέντρου και παρακολουθούσα τις πεταλούδες που πέταγαν<br />
από άνθος σε άνθος.<br />
Ξαφνικά οι πεταλούδες μεταμορφώθηκαν σε γυμνές νεράιδες που χόρευαν και ερωτοτροπούσαν<br />
 η μια με την άλλη ενώ εγώ τις κοίταζα εκστασιασμένος.<br />
Ήρθε μια προς το μέρος μου και άρχισε να μου χορεύει...<br />
Η μαγεία της στιγμής διακόπηκε ξαφνικά από τον εκκωφαντικό θόρυβο χιλιάδων σειρήνων.<br />
''Αστυνομία του ονείρου'' ακούστηκε από τα μεγάφωνα.<br />
''Βρίσκεστε σε απαγορευμένη περιοχή, γυρίστε πίσω παρακαλώ, μένουμε σπίτι!!''<br />
πετάχτηκα πάνω έβαλα ένα τζακ και άνοιξα την τηλεόραση αλλά το μόνο που άκουγα<br />
ήταν ''μένουμε σπίτι,'' την έκλεισα αλλά συνέχισε να μου μιλάει...<br />
''Μένουμε σπίτι, μένουμε σπίτι...''<br />
Μου χρειάζεται λίγο καθαρός αέρας, σκέφτηκα.<br />
Πήρα τα κλειδιά έβαλα μπρος το αμάξι  και οδηγούσα μες την νύχτα.<br />
Ξαφνικά ακούστηκαν σειρήνες περιπολικού που με καταδίωκε,  άρχισα να τρέχω όσο<br />
πιο γρήγορα μπορούσα, έτρεχα μέσα στη νύχτα με ιλιγγιώδη ταχύτητα ώσπου τους ξέφυγα,<br />
κοίταξα πίσω δεν τους έβλεπα πια. <br />
Δυστυχώς όμως, ούτε και την μάντρα, που ορθώνονταν μπροστά μου είδα ή μάλλον...<br />
 όταν την είδα ήταν πλέον αργά.<br />
Άνοιξα τα μάτια, πάνω μου ήταν μια ξανθιά και με φιλούσε, δεν την ήξερα αλλά<br />
δεν με ένοιαζε και πολύ εκείνη τη στιγμή.<br />
Νικόλ είπε μια φωνή άσε εμένα να δοκιμάσω, έφυγε η ξανθιά και με πλησίασε ένας χοντρός<br />
έπεσε πάνω μου...<br />
Όχι φίλε, του φώναξα,  μια χαρά ήμουν με την Νικόλ, εντάξει είμαι... λέω να φεύγω καλύτερα...<br />
Άρη είναι πολύ αργά... κάναμε ότι μπορούσαμε του είπε η Νικόλ και τον τράβηξε...<br />
Ξαφνικά βρέθηκα να περπατάω σε ένα σκοτεινό τούνελ.<br />
 Μπροστά μου έβλεπα φως και περπάταγα προς αυτό.<br />
Λίγα μέτρα πριν βγω είδα να διαγράφεται στο φως μια φιγούρα,<br />
 τόσο γνώριμη...<br />
τόσο οικεία...<br />
τόσο γαλήνια...<br />
μου έγνεψε να πάω προς αυτόν...<br />
άπλωσα το χέρι μου ήταν τόσο ωραία...<br />
όπως το έχουν περιγράψει σκέφτηκα...<br />
τον πλησίασα όταν άκουσα να μου φωνάζει...<br />
''Ρε μαλάκα δεν ακούς το τρένο,  μια ώρα σου φωνάζω!!!''<br />
πρόλαβα στο παραπέντε να βγω ενώ πέρασε το τρένο σφυρίζοντας.<br />
Που πας ρε ηλίθιε μου φώναξε ο μηχανοδηγός και με μούντζωσε.<br />
Από εδώ έλα, μου είπε ο άντρας, και με τράβηξε σε μια πόρτα.<br />
προχωρήσαμε σε έναν μακρύ διάδρομο και φτάσαμε μπροστά σε μια κατάλευκη<br />
πόρτα, την άνοιξε και μπήκαμε μέσα.<br />
Με οδήγησε σε ένα σαλόνι όπου κάθονταν και άλλοι δυο, μου έδωσε έναν φάκελο.<br />
Πρέπει να φύγω, πρέπει να παραλάβω και άλλον σε δέκα λεπτά πριν τον πατήσει το τρένο, <br />
μου είπε, και έφυγε τρέχοντας.<br />
Ο κύριος Παναγιωτόπουλος μου είπε μια ωραία γυναικεία φωνή<br />
γύρισα και άθελα μου το βλέμμα μου καρφώθηκε στα στήθη της...<br />
θεϊκά σκέφτηκα...<br />
Ξερόβηξε και μου χαμογέλασε, ελάτε μαζί μου κύριε Παναγιωτόπουλε <br />
Την ακολούθησα ενώ και πάλι άθελα μου το βλέμμα μου μαγνητίστηκε  στην πίσω όψη της!!<br />
Φτάσαμε σε ένα γραφείο έδωσε τον φάκελο σε ένα τύπο με γυαλιά και μουστάκι,<br />
κοίταξε αυτός τον φάκελο,  γύρισε και την κοίταξε αγριεμένος.<br />
Μου κάνεις πλάκα, της είπε, οι εντολές είναι σαφέστατες - μόνο από κορονοϊό!!!<br />
Και τι να κάνω τώρα? -τον ρώτησε απορημένη.-<br />
Δεν ξέρω, ότι νομίζεις, αλλά δεν θα ΤΟΝ ενοχλήσω σήμερα<br />
έχει τα νεύρα του.<br />
Έβγαλε τα γυαλιά του, με κοίταξε, μένουμε σπίτι, μου είπε.  <br />
Της έδωσε τον φάκελο στείλε τον  πίσω να τελειώνουμε,<br />
μόνο από κορονοϊό την επόμενη φορά!!!!<br />
Με τράβηξε αυτή από το χέρι και με οδήγησε μπροστά σε μια πόρτα.<br />
Ακούμπησε το χέρι της στον ώμο μου.<br />
 Δεν υπάρχει άλλη λύση, μου είπε, και έγειρε πάνω μου,<br />
 έφερε τα χείλη της στα δικά μου και άρχισε να με φιλάει...<br />
Ξαφνικά ο χρόνος άρχισε να γυρίζει πίσω...<br />
Ο άντρας, το τούνελ, η Νικόλ, η μάντρα ,η αστυνομία,<br />
οι πεταλούδες, η ηλεκτρική σκούπα, ο πονοκέφαλος...<br />
Άνοιξα τα μάτια μου, τι κάνεις τόσο νωρίς την ρώτησα, ηλεκτρική τόσο νωρίς??<br />
Έντεκα είναι νωρίς για εσένα, μου απάντησε, κοιτάζοντας το τζακ.<br />
Έχω δουλειά, μου είπε,  με μια πελάτισσα μέσω skype<br />
σηκώθηκα, πλύθηκα, έφτιαξα έναν καφέ.<br />
Άκουσα την γυναίκα μου να δουλεύει μέσω skype με την καινούρια πελάτισσα <br />
αλλά η φωνή της... η φωνή της...μου φάνηκε τόσο γνωστή!!!<br />
Πλησίασα τον υπολογιστή και έμεινα άναυδος...<br />
Εσύ, μου είπε, με τρεμάμενη φωνή πως γίνεται???<br />
Ήταν μόνο ένα όνειρο... έτσι δεν είναι????  επανέλαβε ενώ με κοιτούσε!!! <br />
Γνωρίζεστε με την Νικόλ, μου είπε, η γυναίκα μου απορημένη.<br />
Χρειάζομαι αέρα, αέρα φώναξα και έτρεξα έξω<br />
άρπαξα τα κλειδιά έβαλα μπροστά την μηχανή και άρχισα να τρέχω...<br />
σειρήνες...<br />
 Δεν θα με πιάσετε τους είπα και πάτησα το γκάζι...<br />
η μάντρα...<br />
η Νικόλ...<br />
το τούνελ...<br />
το φιλί...<br />
οι πεταλούδες...<br />
η ηλεκτρική...<br />
ο  πονοκέφαλος...<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-04-2020</td><td valign=top></td></table><br />