Μαργαρίτα

Δημιουργός: Ουτοπία, Πόλυ

Το ρολόι του κόσμου χτύπησε μεσάνυχτα. Το μικρό ποίημα φώναξε ψιθυριστά. -Βγάλε με κυρά μου όξω. Έχω κιτρινίσει μέσα στο χρονοντούλαπο-. Και η κυρά του υπάκουσε. Αλίμονο σ" αυτούς που δεν ξέρουν ν' αγαπούν.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Συνάντησα κάποια βραδιά μια μαργαρίτα
που 'χε στα φύλλα της αγνές δροσοσταλίδες
σαν τραγουδούσε της ψυχής την αλφαβήτα
τα μύρια άστρα στην καρδιά της χρυσαλλίδες.

Κι έμεινα εκεί να την κοιτώ πως παρασαίρνει
τ' άλλα λουλούδια με χαρούμενους σκοπούς
πως το δοξάρι στις χορδές επάνω γέρνει
και ήχοι βγαίνουν για αγγέλλους και θνητούς.

Μέρες τη θαύμαζα και ζύγωνα κοντά της
κι ούτε πως πέρασαν οι μήνες δεν κατάλαβα
αχ! και να έμοιαζα στην τόση ομορφιά της
που 'μουν κρινάκι απ' τ' αμύριστα, τα ευάλωτα.

Μέσα στον κήπο που 'χε τόσο αγαπήσει
τα πέταλά της θρυμματίστηκαν θαρρώ
και λυπημένα ο τζίτζικας μου 'χει μηνύσει
πως μαργαρίτες δε θ' ανθίσουν πια εδώ.

2006

Πόλυ ⚘


 

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-05-2020