Δρασκελίζω το φως

Δημιουργός: ivikos

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Δρασκελίζω το φως και μου λες:
«Σ’ αγαπώ, μη μου πεις….. με ζημιώνει…..
δεν ανήκω σε αγάπης φυλές
λησμονιάς οδηγώ το καμιόνι…»

Σε κοιτάζω σαν γέρμα φανού
που διστάζει στη νύχτα ν’ ανάψει,
έχω λύπη παιδιού ορφανού,
που ο καημός τη ζωή του έχει κάψει….

Δρασκελίζω το φως απ’ τη μια
μήπως βρω της χαράς σου τη λόγχη
μα με πας σε μεγάλη ερημιά
με οδηγό μου, το «γεια σου» και τ’ «ΟΧΙ»

Σε ρωτώ, για το χτες των πολλών
για εραστές, που σου κάνουν αβάντα,
λες, θα μπεις σε λημέρια φυλών
που στον έρωτα δίνουν τα πάντα….

Δρασκελίζω το φως τις νυχτιές
της αγάπης να βρω το μαντείο
στου κορμιού να καώ τις φωτιές
μα τις σβήνει η βροχή, μ’ ένα «Αντίο…»

Σε κουνά ένα κύμα ρηχό
και φωνάζεις καρδιά μου απ’ την πλώρη:
«Με άλλο αγόρι, βραδιές ναυμαχώ,
ψάξε αγάπη να βρεις , σε άλλη κόρη….»

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-05-2020