τι σκεφτεσαι;

Δημιουργός: Ηypocrisy, γιουλη τσαμαλ

Αγαπη: η αναγκη να φυγεις απο τον εαυτο σου (Μποντλαιρ)

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

σκεφτομαι πως ολοι δεν μπορουν να συμβαλλουν ουτε με ενα συμβολικο ποσο σε μη κερδοσκοπικες δρασεις για την προστασια και φροντιδα της πληγεισας αγριας ζωης, ομως, αν οι περισσοτεροι νοιαζονται (οπως να συμβαινει αδιανοητο μονο συνεχεια το αντιθετο) το φυσικο περιβαλλον τους, την καθε μορφη ζωης εντος του και εκτος του, τοτε θα 'μιλουσαμε' την ευρρωστη κοινωνια τον υγιη πολιτισμο, και τετοιες μη κυβερνητικες οργανωσεις απαραιτητες, δεν θα ειχαν λογο υπαρξης.
σκεφτομαι πως οποιος δεν εκτιμαει τα ζωα, μπορει να υποκριθει τα παντα και να ξεγελασει για τους σκοπους του, οχι ομως τα ζωα.
σκεφτομαι πως οποιος δεν τα συνυπολογιζει με τους ανθρωπους νιωθει λειψος οση βοηθεια και αν εχει στην ζωη κι οσους συμπαραστατες στον αγωνα.
σκεφτομαι πως καποτε κυνηγουσαν για την επιβιωση και τωρα σκοτωνουν για την διασκεδαση. αποκυρησσουν την ευλαβεια.
σκεφτομαι να μη μιλησουμε αλλο με φωτιες φολες φοβους κοκ, μας αρρωσταινουν, παει αλλου η βαλιτσα στο ποτε και πουθενα δεν ξεμενει απο χερια, μα αλλου μην κοιταξουμε περα απο τα δικα μας χερια.
σκεφτομαι πως ειναι ειδος κυνηγημενο ανεκαθεν σπανιο η ενσυναισθηση ον προς εξαφανιση - δημιουργει ρηγματα ανεπανορθωτα κενο δυσαναπληρωτο που μεγαλωνει δυσαναλογα- και τι ειναι;
σκεφτομαι πως μπορει να κανω λαθος, μα παντα κανω κι ειναι κι αυτο μια βεβαιοτητα.
σκεφτομαι το βλεμμα σου καθαρο οποτε πεφτει στον οριζοντα της γαληνιας αγριας θαλασσας. την επαφη.
σκεφτομαι πως ειναι ενα, η φυση το ζω ον η ψυχη.
σκεφτομαι πως το ενα αυτο κανει τον ανθρωπο (ενα).
σκεφτομαι πως ακομη το σκεφτεσαι αντι να το νιωσεις.
σκεφτομαι πως δεν χρειαζεται να σκεφτομαι και πως ειναι ενταξει, ολα οπως πρεπει, οταν νιωθουμε.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-05-2020