Σπάσαμε τα συρματοπλέγματα

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φίλοι μου, σας ευχαριστώ για την χαρά που μου δίνετε να είστε πάντα καλά.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στη πέτρα και στο χώμα
στην ασφάκα και στα ρείκια
ανεβήκαμε και λυγίσαμε.
Πόσες φορές λυγίσαμε
δίχως το μητρικό χέρι
δίχως μια τόση δα ελπίδα.
Κλάψαμε και ματώσαμε
με μια μόνη, μόνη επιθυμία
την αγάπη.

Κι` ήταν βουβά τα καλοκαίρια μας
μανιασμένες θάλασσες οι χειμώνες μας.
Μια ερημιά θεέ μου
μια τόση δα προσδοκία
ν` ανοίξει η αμυγδαλιά
το πρώτο της λουλούδι.

Ευχή και ανάσα.
Προσευχή και δημιουργία.
Μια παρηγόρια
στην ερημιά του κόσμου.

Κι` όταν λίγο ψηλώσαμε
πήραμε τους μεγάλους δρόμους.
Στην πολιτεία
που ήταν οι λύκοι
έτοιμοι να μας κατασπαράξουν.
Τα μικρά κι` αδύναμα κλωνιά μας.
Οι λύκοι
του φτωχού ριζικού μας.

Γίναμε στοιχειά.
Σπάσαμε τους τοίχους.
Σπάσαμε τα συρματοπλέγματα
κι` έρεε το νεανικό μας αίμα
στο στερέωμα.
Να μας θυμίζει σε κάθε βήμα
πόσα μπορεί να κάνει
η αγάπη.

12-5-2020
Αδαμοπούλου Γεωργία.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-05-2020