Να τρανεύει η αγάπη

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φίλοι μου, σας ευχαριστώ πάντα.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

'Εγειρα και κοιμήθηκα
στο φως των άστρων
κι` είχα σκέπασμα τα όνειρα μου.
Σαν χτύπησαν οι καμπάνες
μια Ανάσταση ονειρεύτηκα
κι` είπα.
Δεν είν ψηλά το άσπρο εκκλησάκι
δεν είναι καθόλου ψηλά
κι` ανέβηκα.
Να ανάψω ένα μικρό κερί
με περηφάνια τόση
γιατί έφτασα
στην αρχή της ελπίδας.

Το στόλισα βασιλικό και δυόσμο
αγριοβοτάνι και μυρτιά.
Σκέφτηκα και προσπάθησα
να` χω καθαρά τα χέρια
καθαρή την ψυχή
σαν εκείνα τ` άσπρα κρίνα
της Λαμπρής.

Κι` είπα θεέ μου
βοήθα την πλάση
βοήθα το μικρό παιδί
το κατατρεγμένο, το κουρασμένο.
Εκείνα τα κουρελάκια
που είδα χθες
κι` είχαν αδειανά τα μάτια.

Ταπεινώθηκα
εξαγνίστηκα
σαν τα άσπρα πουλιά
που πετούσαν λεύτερα
στον ορίζοντα.

Είχα φτάσει πια στο τέρμα
δίχως ματαιοδοξία καμιά.
Μόνο μ` ένα κόμπο στο λαιμό
να τρανεύει ο άνθρωπος
να τρανεύει η αγάπη.

16-5-2020
Αδαμοπούλου Γεωργία.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-05-2020