Αναπαλαίωση

Δημιουργός: Ευανθία, Ευανθία Κόμνου

Αναδημοσιευμένο

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αναπαλαίωση

Από μακριά μια αψηλή μυρμηγκοφωλιά.
Τα χέρια, οι σκαλωσιές, τα φτυάρια
που χώνονταν στη γη να βγάλουν πέτρες
και χώμα απ΄το σωρό.
Ξεθάβοντας χωνεμένες ζωές με την
ευαισθησία του αρχαιολόγου
ή του μεταλλοδίφη δίπλα
στη σκληρότητα του μεροκαματιάρη.
Η ανάσα της γης πλανιόταν ολόγυρα
σα κατακόκκινη και στεκόταν στα μαλλιά
στα δασιά ματοτσίνορα και στα γένια.
Πιο κει μια αφράτη κόρη κουβαλούσε
με χάρη, ένα σταμνί δροσερό νερό της στέρνας
Το σύνθημα το έδινε ο επιτηρητής
της ανασκαφής, ο καθισμένος στο θρανίο
με τον πάπυρο του διπλώματος
δυο πήχες να ομολογεί, πως ήταν ικανός
να αναστήσει το παλίμψηστο.
Γύριζαν τα χέρια και οι κασμάδες
σα νερόμυλοι ιδρώτα, τα τσουβάλια
σε ηλιοκαμένους γυμνούς ώμους
σαν ασκοί με κρασί χύνονταν
στην καρότσα ενός φορτηγού
πάνω στον αμαξωτό το δρόμο.
Αναπαλαίωση, έγραφε η άδεια οικοδομής.
Δυο μέτρα πιο ψηλό το κατώγι, τοίχοι
της αντηλιάς του δειλινού αντί
το μπλε τ΄ασβέστη της Ελληνικής σημαίας.
Πιθάρια γλάστρες που΄ταν άλλοτε
γεμάτα λάδι, άροτρα μουσειακά εκθέματα
ιδιωτικής συλλογής να κοσμούν σαλόνια.
Υψηλό το σπίτι σα το βαλάντιο
του νέου κατόχου, έμοιαζε θεριό αδηφάγο.
Πως του έλειπε η ευπρέπεια της απλότητας
του παλιού καιρού....

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-06-2020