Πόσο τα καρφιά, τα τρένα

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φίλοι μου, σκέψεις στο χαρτί, σας ευχαριστώ πάντα όλους.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πες τι πόθησες στ` αλήθεια
εαυτέ μου κακομοίρη
να κρυφτείς μες στη συνήθεια
και στων λουλουδιών τη γύρη.

Είδες κύματα βουνά
και πελάγη αφρισμένα
κι` όλο έλεγες ξανά
όλοι θα μιλούν για μένα.

Τι φαντάστηκες καημένε
θά` χεις σύμμαχο φιλί
εαυτέ μου φαντασμένε
πόσο αξίζεις το σκαλί.

Πόσο αξίζει η αγάπη
πόσο πάθη και το κρίμα
πόσο όλα σου τα λάθη
πόσο του πελάγους κύμα.

Πόσο αξίζουν τα σπαθιά
πόσο τα καρφιά, τα τρένα
πόσο η δόλια σου καρδιά
και τ` αληθινά γραμμένα.

Εαυτέ μου κακομοίρη, ψάχνεις
ψάχνεις κούρβουλα, αποκαίδια
κι` όλο ικεσίες κάνεις
με ψυχής τα εισιτήρια.

Κι` όλο πας, που πας?
μες σε τόση σκόνη
και στα όνειρα ζητάς
ένα ολάνθιστο σεντόνι.

Να διπλωθείς, να κοιμηθείς
να δεις πουλιά και άστρα
μ` όλο το δίκιο να λουστείς
να` χεις δικά σου κάστρα.

Έχεις χούφτες με καρφιά
πέταξε έρημε κανένα
έχεις και μια πυροστιά
κι` όσα φύγανε τα τρένα.

Πιάσε μολύβι γράψε
σειρές, αράδες, αράδες
κι` άμα θέλεις κλάψε
θα` ναι σβηστές οι δάδες.

Ξερό στεφάνι το φοράς
πονάει τόσο η αγάπη.
Είναι τα κρίνα της φθοράς
ποτισμένα, ειν με δάκρυ.

3-6-2020
Αδαμοπούλου Γεωργία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-06-2020