Μια στιγμή

Δημιουργός: Ουτοπία, Πόλυ

Της βροχής  

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σε γυρεύω απόψε στις ψιχάλες της μπόρας
στις ψυχρές ανάσες που εκπνέει ο αέρας,
ακροβάτης στη θλίψη που τέλος δεν έχει
το φθαρμένο σκοινί θα κοπεί, δεν αντέχει.

Στο κενό μου βουτάω, στην έμμονη ιδέα
φλερτάρω το θάνατο να μου κάνει παρέα,
με μανία ψαλιδίζω τα μαύρα φτερά μου
σε ξορκίζει η σκέψη, σε ζητά η καρδιά μου.

Σβήνω- γράφω, τις λέξεις χαρίζω σε σένα
ματωμένες γυρνούν πάντα στα περασμένα
στα νεκρά μου αστέρια για τον πόνο μιλάω
νανουρίζω το ψέμα, σε μισώ, σ' αγαπάω.
 
Ένα φάντασμα είμαι στη σβησμένη σελήνη
ένας στίχος αλήτης που παιδεύει τη μνήμη,
μια ξεκούρδιστη νότα, νυκτωδία τ' απείρου
σκισμένη σελίδα στο βιβλίο του ονείρου.

Μια στιγμή ας σε είχα στη δική μου αγκάλη
για λίγο να σ' άγγιζα και ας έφευγες πάλι,
μια φορά να μπορούσες, πως πονάω να δεις
μα.. τι λέω.. αφού ξέρω.. ποτέ.. δε θα 'ρθεις.

Πόλυ ⚘

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-06-2020