Με φωνάζουνε τρελή

Δημιουργός: Ουτοπία, Πόλυ

Του τότε

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Η ατμόσφαιρα στη σελίδα παράξενη. Η σιωπή σαν βαρύ πέπλο έχει τυλίξει τον κήπο και τα λουλούδια του μαραίνονται ένα-ένα. Με μισή καρδιά φυτεύω κάτι από το παρελθόν στο χώμα του. Όλοι θέλουν να αλλάξουν τους άλλους μα κανείς τον εαυτό του. Κι εγώ μαζί. Το τρελή με δύο λλ μου άρεσε περισσότερο γιατί έδινε μιαν άλλη διάσταση στην τρέλα.


Μες στη χάρτινη λιμνούλα το φεγγάρι κολυμπάει
η αυγούλα μου πιασμένη στον ιστό της μοναξιάς,
καναρίνι η ψυχή μου πόντο-πόντο που μετράει
το κλουβί του με τραγούδια-σύμβολα της ερημιάς.

Κάποιες μέλισσες πετάνε ξέγνοιαστες μέσα σε κήπους
πεταλούδες φτερουγίζουν πότε 'δώ και πότε 'κεί
τις θωρώ, τις φυλακίζω στης «συνήθειας» τους στίχους
τις αφήνω ν' αναπνέουν του θανάτου την οσμή.

Ξέθωρα πια τα ωραία μες στα μάτια μου φαντάζουν
οι «προσποιητές» αγάπες διόλου δε με συγκινούν
είναι πλοία που την ρότα γρήγορα πάντα αλλάζουν
και ξεχνούν όλως ευκόλως απο πούθε ξεκινούν.

Μες στο έρεβος κλεισμένη, νύφη ντύνομαι του Άδη
μνηστευόμενη πρωτίστως την «φανταστική» ζωή,
αρμενίζω στης παράνοιας τ' απόκρυφα πελάγη
και τις στράτες σαν διαβαίνω με φωνάζουνε τρελή.

2006
Πόλυ ⚘

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-06-2020