Η Βροχη Σταλια-σταλια

Δημιουργός: ΑΒΕΡΟΗΣ, ΡΟΛΑΝΔΟΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Έξω απ’ το τσαρδί μου βρέχει,
όμως είσαι τόσο μακριά
ο πόνος καταρράχτης τρέχει
και μου πλημμυρίζει την καρδιά.
Κοιτάζω πίσω απ’ το τζάμι
τις ανάριες στάλες της βροχής
και τότε σπάω σαν καλάμι
στο θολό μυαλό μου μόλις μπεις.

Η βροχή σταλιά-σταλιά μια θάλασσα πλατιά
κι εγώ στο κύμα δίχως φάρο
και πληγή εσύ βαθιά μου σχίζεις την καρδιά
σαν ατελείωτο τσιγάρο
με πετάς σε μια γωνιά κι αφού δεν σ’ έχω πια
στο μαύρο χάος θα φουντάρω.

Μες στο δωμάτιο γυρνάω
σαν του ρολογιού το εκκρεμές
στη σκέψη μου σε κουβαλάω
σαν στενός να μού’ γινες κορσές.
Τέτοιες στιγμές γλυκό μωρό μου
σε ζητώ στο κλάμα της βροχής
όπως ζητά παιδί του δρόμου
λίγα μόνο ψίχουλα στοργής.

Η βροχή σταλιά-σταλιά μια θάλασσα πλατιά
κι εγώ στο κύμα δίχως φάρο
και πληγή εσύ βαθιά μου σχίζεις την καρδιά
σαν ατελείωτο τσιγάρο
με πετάς σε μια γωνιά κι αφού δεν σ’ έχω πια
στο μαύρο χάος θα φουντάρω.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-06-2020