Της Μάνας

Δημιουργός: galanidoy

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αυτό που η μνήμη δεν εγκαταλείπει ποτέ
είναι κεινο το μαντήλι της
που όσο κι αν ξεμακρύνεσαι αυτό είναι εκεί...
να διακρίνεται...
να σε ξεπροβοδίζει...
που όσα βουνά κι αν προσπεράσεις ...αυτό θα φαίνεται εκεί...
στην αυλόθυρα..
τυλιγμένο στα γκρίζα μαλλιά της
δεμένο σφιχτά κάτω από τον χαμηλό της κότσο...
θα κουβαλά πάνω του χιλιάδες θύμησες
τη λευκή ποδιά...
τα ανασηκωμένα μανίκια...
τις παντόφλες της αυλής...
θα σε συντροφεύουν στις μακρινές πολιτείες
με τους γυάλινους πύργους
με τα μοντέρνα αυτοκίνητα
με τους ασταμάτητους ήχους της μεγαλούπολης
θα είναι εκεί...
μες στο μοναχικό σπίτι με τις βαριές κουρτίνες
και τους στόχους σου...

Μάνα μου ,σιωπηλή
συντροφιά μου....

Μεγάλωσα...
'Εχασα..
Επέστρεψα...

Σ αναγνωρισα...
Σ ανημποριάς στρώμα ...
Σε στιγμές σιωπής ...
Σε θάλασσες δακρύων...
Να χαρίζεις ακούραστα
Του ρόλου σου τη λάμψη
Της υπομονής το μεγαλείο
Του κόσμου όλου τις διδαχές

Στ ' ανήμπορά σου χέρια εναποθέτω
το λίγο της αξίας μου...
να τρανέψει...
Αντάξιο να σταθεί των προσδοκιών σου...[align=center]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-07-2020