Άφησε κι άς έρθει αυτό τό αυριο

Δημιουργός: smaragdenia, Δάφνη

Καλημέρα σε όλους, ένα ταξίδι η ζωή μας , ας το ταξιδέψουμε......

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αύριο..
Κάθε που ακούω αυτήν την λέξη, κλαίω
πότε από χαρά και πότε από λύπη,
κοιτάζω την θάλασσα και αναρωτιέμαι.

Τί θα μου φέρει το αύριο;
Το χθες το έζησα , το έμαθα , το είδα
και ήταν γεμάτο λύπες, απογοητεύσεις και λίγες χαρές.
Το σήμερα το ζω....
έχει ήλιο, έχει φως, μα είναι μακριά ,
τόσο μακριά αυτός ο ήλιος
και ας μου δίνει χαρά.
Το σήμερα το ζω με την προσμονή του αύριο.
Αχ , αυτό το αύριο!
Τι θα μου φέρει άραγε;

Ακούω μουσική και ονειρεύομαι το αύριο
με χαϊδεύει το αεράκι της θάλασσας
κλείνω τα μάτια και αφήνομαι
με νου και την ψυχή να ταξιδεύω στο αύριο.
Και το πλάθω στην ψυχή μου
όπως το θέλω εγώ.

Σαν ένα άρωμα από τα χρόνια της νιότης μας
που δεν το ξεχνάμε ποτέ
και πάντα μας συντροφεύει στην ζωή,
σαν μια γλυκιά ελπίδα του αύριο.

Και το φεγγάρι που κάθε βραδιά
διαδέχεται την φωτεινότητα του ήλιου
και κάθε νυχτιά την ομορφιά της μέρας που πέρασε
πόσα μας υπόσχεται γι΄αυτό το αύριο!

Και πλάθουμε όνειρα,
που η εκπλήρωση θα έρθει κάποτε
με τον ερχομό, του αύριο.
Και η καρδιά φοβάται το αύριο
γιατί φοβάται τον χωρισμό.
Όχι αυτόν που έρχεται αφού τελειώσει μια αγάπη,
γιατί η δική μας δεν θα τελειώσει ποτέ.

Μα τον χωρισμό,
που η ψυχή δεν μπορεί να βαστάξει
και παραμερίζει την καρδιά
για να αντέξει τον πόνο.
Και τότε το σ΄αγαπώ μένει μετέωρο στα χείλη
και το δάκρυ τραμπαλίζεται στα βλέφαρα
που δεν θέλει να τρέξει από τα μάτια πικρό
γιατί σαν κυλίσει καίει την ψυχή αυλακώνοντας τα μάγουλα.

Σκςέφτομαι,
και είναι σα να περιμένω να ανοίξει η πόρτα του αύριο
και να φωτίσει ολόκληρη την ζωή μου
και να γεμίσει ελπίδα την ψυχή μου.

Γιατί η αγάπη είναι ,
ένα άγγιγμα που ο θεός στέλνει στην καρδιά
που διψασμένη περιμένει με ελπίδα το αύριο
που το θέλει να είναι φωτεινό και αισιόδοξο.

Και το σούρουπο, αχ, το σούρουπο,
όταν ο ήλιος ροδίζει τον ουρανό
μου δίνει υπόσχεση πως το αύριο θα είναι
όπως το πλάθει η φαντασία μου.
Γιατί η καρδιά που αγαπά
νικά και τον θάνατο που μας περιβάλει.

Τι κι αν τα φύλλα του φθινοπώρου
κιτρινίζουν και πέφτουν νεκρά στην γη!
Η καρδιά είναι ακόμα ζωντανή
και περιμένει την άνοιξη
και το πολύχρωμο αύριο
όπως το έπλασε μέσα στην ψυχή.

Άφησέ το λοιπόν να έρθει
και θα δείς , θα είναι όμορφο
δεν θα αφήσει η καρδιά που αγαπά
να πάρει άλλο χρώμα,
παρά μόνο το άλικο το κατακόκκινο.

Και τότε όλες οι μέρες μας
θα είναι σαν τις μέρες του Μάη
και σαν το χαμόγελο μικρού παιδιού.........

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-08-2020