Χωρίς σκιές…(δεν είμαι είδωλο...) Αφιερωμένο

Δημιουργός: horseman, Στέλιος Κοντοδήμος - horsemans

Από τις διαδρομές της Ψυχής μου...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ξέφυγα όπως πάντα μπρος στις ανακαλύψεις …
Κι ήλθα να χαθώ στις άγνωστες αναζητήσεις…
Σ’ άλλο τοπίο να βρεθώ κι ν’ αφεθώ…
Όπως κάνω πάντα απλά και να παραδωθώ…
Να πλέξω λέξεις τρυφερά μέσα από την καρδιά μου…
Μα ίσως και σκληρά για να πονάει η ματιά μου…
Στον λόγο της ψυχής μου να δωθώ…
και το ταξίδι το δικό μας να υμνώ…

Οι λέξεις μου αγκάλιασαν Αγνά…
Ολάκερη την ύπαρξή σου…
Με τις ανάσες μου καυτές…
Εζήτησα να ζω μαζί σου…
Έτσι μολογούσες και με καρτερούσες…
Κι εγώ πιστός στις απειλές …
Ανεπανάληπτα σου ακουμπούσα της πνόές …
Πνοές που έλιωναν την ύπαρξή σου …
Κι ακουμπούσαν τρυφερά την όμορφη ζωή σου…

Μα ξάφνου ήλθαν κι οι σκιές…
Σκληρές σαν το δρεπάνι…
Αυτές που σου κυνηγούσαν το χθές…
Κι πας να με τρελλάνεις…
Βαφτίστικα κι εγώ σκιά…
Που έμεσα ρωτούσες…
Βασάνιζες και την καρδιά…
Που έρωτα σκορπούσε…

Δεν είμαι γω σκιά μα ούτε τσαρλατάνος…
Ποτέ μου δεν προσπάθησα κανέναν να τρελάνω…
Ούτε κι εσένα που «ίσως» αγάπησα…
Μέσα απ’ τα σχόλια σου…
Μα ούτε ξαναβάφτισα τα λόγια τα δικά σου…
Και δεν μπορώ να αφεθώ ανάμεσα σε σένα κι σε ]μένα…
Γιατί δεν θέλω να θωρώ τον «Ηλία» παραπέρα…
Να μας κοιτά και να γελά για το κατάντημά μας…
Κι η ψυχή μου που πετά να χάνεται από μπροστά μας…
Δεν θέλω άλλο να διαβώ μαζί με την σκιά του…
Γιατί είμαι ξεχωριστός και δεν αντέχω την μιλιά του…

Εδώ θα πάψω να μιλώ με την καρδιά σου…
Δεν θέλώ να χαθώ μαζί με την σκιά σου…
Δεν είμαι είδωλο κανενός…
Δεν τραγουδάω και σαρκάζω…
Δεν περιμένω μήνυμα απλά για να γελάω…

Τον λόγο μου αυτόν γλυκια ψυχή ρίζωσέτον μέσα…
Κι απάντηση στείλε μου μονάχα αν έχεις μπέσα…
Αφέσου στην ψυχούλα μου ,στο πέταγμά της…
Κι ανέραισε φάντασμα που βρίσκονται κοντά της…
Τότε τα χείλη μου κι εγώ θα δώσω στα δικά σου…
Κι ένα φιλί ερωτικό θα νιώσεις στην καρδιά σου…
Οι χτύποι θ’ αγκαλιάζουνε με σθένος τα κορμιά μας…
Τα κύτταρα θα ξανναγενηθούν μαζί με την λάλιά μας…
Εδώ λοιπόν θα σταματώ να ακούω την χροιά σου…
Μονάχα αν μ’ αγαπάς μου δίνεις την καρδιά σου…
Κι εγώ σαν φυλαχτό θα την κρατώ στα σπλάχνα…
Και δεν θα ξαναερωτευτώ από καμία πλάνα…

Στέλιος Κ.

Υ.Γ.Εχθές μου ήλθε να το γράψω...
Φυσικά υπήρχε και αφορμή και αιτία...
Δεν είναι το στυλ μου αυτός ο τρόπος γραφής...
Το ακουμπώ τρυφερά στην κρίση σας...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-09-2006