Μεταρσίωση

Δημιουργός: Αγιοβλασιτης, Aναστασιος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ήρθες με την άνοιξη σαν τις παπαρούνες...
Καρδιοχτύπια και φουρτούνες έδιωξες μακριά .
Άλικα τα χείλη σου κι έκπλαγ'η θωριά σου ...
φωτοβόλα η ματιά σου ήλιος και φωτιά.

Άφθαστη η έλξη σου μ'εφερε κοντά σου...
όαση η αγκαλιά σου και αποθυμιά.
Μέρες αδευτέρωτες νύχτες μαγεμένες...
στων χυμών σου γητεμένες τη λιγοθυμιά.

Ζήλευαν τη χάρη σου μοίρες και νεράιδες...
παλικάρια και ρηγάδες και αερικά.
Σκόρπιζες στο διάβα σου ευωδιά κι ελπίδα...
με μιά αϋλη γραφίδα σήματ' αστρικά.

Δεν τον άντεξες πολύ το δικό μας κόσμο...
διάλεξες ονείρου δρόμο σ'αλλο ουρανό.
Όλη η γη εσείστηκε κι έκρυψε τον ήλιο...
της αγάπης το βασίλειο έμειν'ορφανό.

Τώρα απ'το στερέωμα σ' άλλους γαλαξίες...
στέλνεις σήματα γι' αξίες που'χουνε χαθεί.
Έπαψα να σε ζητώ στ'αδεια μονοπάτια...
μα με της καρδιάς τα μάτια ψάχνω το γιατί.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 31-08-2020