Γυναίκα πουτάνα

Δημιουργός: Narcissos

Αφιερωμένο στη φαντασμένη συνάδελφό μου Γιώτα...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Γυναίκα πουτάνα,
άρπαγα της κάθε ψυχικής μου ευαισθησίας,
μπήξε πιο βαθιά τα αδηφάγα, αρπαχτικά σου νύχια στο τομάρι κάθε εφήμερου κορμιού που συναντάς...
και αμάσητο κατασπάραξέ το.

Γυναίκα πόρνη,
των φτηνών ξενοδοχείων βρώμικη κοντέσσα,
ξεπούλα ξανά το ξέψυχο, φαιδρό κορμί σου στο βωμό της κάθε φρούδας, ηδονικής ξεφτύλας...
και ξεγέλα με νοθευμένο πατσουλί τη δυσωδία της σαπισμένης σου καρδιάς.

Γυναίκα τσούλα,
χολυδόχε κύστη της ζωής μου,
χύσε λυσσασμένα τα μολυσμένα με προστυχιά αμαρτωλά υγρά σου στους ψευτοκαβλωμένους, εμετικούς φαλούς της ανίερης ζωής σου...
και κατάπιε με βουλιμία το ξεραμένο σπέρμα ενός αποτυχημένου ψυχικού αυνανισμού.

Γυναίκα αρρωστημένη κάργια,
των χαμερπών ξενοδοχείων μόνιμε, δημοφιλή θαμώνα,
βρες μια γωνιά να ξαποστάσεις τα ξεσκισμένα σου πετσιά και ακούμπα εκέι- για πάντα- τα αποκαϊδια της διάτρητης, πρωκτικής ψυχής σου.

Κανείς δεν θα θυμάται οτι υπήρξες...
γιατί δεν υπήρξες!
Άρπαξες, έκλεψες, ξεπούλησες...καιρός σου τώρα να χαθείς,
να κρύψεις ερμητικά ό,τι απέμεινε απ'τη βρωμιά σου.
Θάψου βαθιά μην τυχον και σε ξεμπροστιάσουν ξανά οι χίμαρροι των ψεμάτων και των φτηνών όρκων αγάπης.
Μα μη φοβηθείς αν στο κοιμητήριο αυτό σε πετάξουν άκλαφτη και νιώσεις αναπάντεχα μόνη...
Με την πλέμπα δεν επιθυμεί να συγχρωτίζεται κανείς...ούτε καν οι νεκροι. Εσύ το επέλεξες γλυκιά μου...να πεθαίνεις κάθε μέρα μόνη.
Χάσου λοιπόν μόνη γλυκιά μου...Αντιγόνη.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-09-2006