Λιόχαρη, άγιο μου αλώνι

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φίλοι μου, για την πατρίδα, σας ευχαριστώ όλους.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Οταν ξυπνάς την αυγή
κι` έχει μελωδία η πλάση
θέλεις να πιείς απ` τη πηγή
σε τούτο το γιορτάσι.

Σαν σου κελαιδούν τα πουλιά
κάνουν σαιτιές τα περιστέρια
βουβή του κόσμου η μιλιά
έχεις τον ήλιο στα δυο χέρια.

Δυο σπουργίτια στο πρεβάζι
Αυτοκράτορες, επισκέπτες
σαν το σύμπαν γιορτάζει
με ίριδος τις πιρουέτες.

Ήρθαν μέλισσες ξημερώνει
με ολόχρυσο φουστάνι.
Λιόχαρη, άγιο μου αλώνι
των θεών το εικονοστάσι.

Στα σύννεφα, στα πέρατα
ασήμια φορά η πλανεύτρα
εσύ είσαι πια στ` απέθατα
κι` έχει σπαθί η φαρέτρα.

Ξημέρωμα στην αετοφωλιά
που λαλούνε τα κοκόρια
έχεις τον ήλιο, ωσαννά
μυσταγωγία, πανώρια.

Κι` όσο πιάνει το μάτι
ένα γαλάζιο ουρανό
βασιλικό κι` αχάτη
ένα κοντάρι, λες τρανό.

Σου πρέπει σένα γαλανή
λουλούδια κι` άγια στέμματα
σου πρέπουν χίλιοι γερανοί
κι` όλα του ήλιου γνέματα.

Όλα του κόσμου τα πουλιά.
στήσαν την αυγή κονσέρτο
με χίλια χρώματα, βιολιά
ένα γαρύφαλλο στο πέτο.

Κόκκινο σαν της γης το χώμα
σαν και πρώτα ανδριωμένη.
Κόκκινο φιλί στο στόμα.
Αχ!! Ελλάδα, αγαπημένη.

Με δυο κοτσύφια στην αυλή
που` χουνε ξεφαντώσει
να γιάνεις όλη την πληγή
στη γη που έχει ματώσει.

Σπάσε τα γυαλιά την αυγή
πότισε το βασιλικό στη γλάστρα
πάρε μολύβι και χαρτί.
Ελλάδα μου, κόσμου τ` άστρα.

5-9-2020
Αδαμοπούλου Γεωργία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-09-2020