Λουκέτο

Δημιουργός: papastratima

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μια πόρτα κλειστή, στο τέλος ενός αέναου διαδρόμου.

Προχωράς, προσπερνώντας πόρτες μισάνοιχτες που σε προσκαλούν, σε οδηγούν, να μπεις, να απολαύσεις, να ζήσεις.
Αλλά δεν τις ανοίγεις.
Επιγραφές που τυφλώνουν με φως σε καλούν, αλλα εσύ σταθερός στο σκοπό σου.

Κι όσο η κλίση ανεβαίνει, οι ταμπέλες γίνονται πιο σκοτεινές.

Μα εσύ, ποτέ δεν χρειαζόσουν το φως για να δεις.
Στο σκοτάδι, ανεβαίνεις και τρέχεις.
Τα πόδια βαριά, μα η καρδιά σου χτυπάει γιατί το κεφάλι, της λέει "σ'αγαπάει".

Καταπράσινη η πόρτα στο βουνό σε καλεί.
Αναρριχάσαι και φτάνεις, χτυπάς και σιωπή...

Κάπου έχει χαθεί το κλειδί.
Και απ΄ τη κορυφή, είναι η θέα μακρινή και η κάθοδος απόκρυμνη.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-09-2020