Ρηγμένες χορδές

Δημιουργός: papastratima

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μια καρδιά που χτυπά και παντού αίμα ολότελα στέλνει.
Στο δικό σου ρυθμό σαν βαρά και η ζωή μονομιάς ανατέλλει.

Και σα να 'θελα να 'μουν εγώ, ένα κύτταρο τόσο μικρό.
Μες στο σώμα σου εδώ να χαθώ, στη ζωή που μου μένει.

Μα στη θέση της τώρα κενό.

Και με νύχια αιχμηρά μες στο στέρνο μπηχτά, μοναξιά μόνο τώρα αρωγός μου.
Και το αίμα να ρέει, να κυλά και το σώμα εξαχνώνεται, φώς μου.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-09-2020