Γιοφύλλι

Δημιουργός: professorark, Κωνσταντίνος Αρβανίτης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αν έρθουνε, αρχόντισσα, μες στο μπαξέ σ’ αηδόνια,
πες τους να στήσουν τη φωλιά, στων γιασεμιών τα κλώνια…
Μα, να τ’ αφήσεις να ξαργούν, πρόσεχε μη βιαστούνε,
σταλμένα είν' από τα ‘με, τραγούδια να σου πούνε.

Κι αν έρθουν στο μπαλκόνι σου, σπαθάτα χελιδόνια,
να βγεις να τα καλοδεχτείς, να δείξεις τους συμπόνια.
Σου στέλνω γέσμι κανελί, με τους δικούς τους κόπους,
να το 'χεις φυλαχτάρι σου, στης λησμονιάς τους τόπους.

Κι αν, κάποτες, φανεί, κυρά, ανάλαφρο ξεφτέρι,
να 'χει στην καγκελόπορτα, στημένο το καρτέρι,
τα περιστέρια μη νοιαστείς, κι άπονα τ' αρατίσεις,
κάν' τα βραχιόνια σου φωλιά, μέσα για να το κλείσεις.

Σαν το ξετάζεις πώς περνώ, δίχως σου, μες στο δείλι,
δέσε τριγύρω στο λαιμό, μεταξωτό μαντήλι.
Κι αν σου γελάσει, μελανό, να βάψεις το μετάξι,
κι αν σου δακρύσει, θωριακό, έτσι το ‘χω διατάξει.

Και τo γιοφύλλι που κρατάς, σε μυστική μιαν άκρη,
άμα βαγίσει, πότισ' το με νόστιμό σου δάκρυ...
Κι αν αγαλλιάσει, ξέχνα με, και μην προσμένεις θάμα,
ήταν γραφτό να μαραθεί, στης πίκρας σου το κλάμα…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-09-2020