Ένα ποτό κι ένα τραγούδι

Δημιουργός: Αγιοβλασιτης, Aναστασιος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ένα ποτό κι ένα τραγούδι εχ' η ζωή μου...
κάποτε πρόσχαρο, μα πιο συχνά θλιμμένο.
Αλλοτε άζυμο κι άλλοτε ζυμωμένο...
μ'αύρα της θάλασσας και σκόνη της ερήμου.

Μ' ένα ποτό μεθώ τις έγνοιες κάθε μέρας ...
δεν τις ξεχνάω, μοναχά τις απαλύνω.
Τις κοφτερές τους τις γωνιές εξομαλύνω ...
στον ταιριασμό του πρωϊνου και της εσπέρας.

Κάποιες φορές γίνονται δύο ή και τρία ...
όταν καημός με θυμηθεί, χαρά ή λύπη.
Όταν το πείσμα της ζωής, μου απολείπει...
και του μυαλού παραπατάει η συμμετρία.

Με το τραγούδι είναι αλλιώτικα τα πλάνα ...
είναι το ίαμα στις κρύφιες μεταπτώσεις.
Είναι η ψύκτρα στης ζωής τις πυρακτώσεις ...
είναι το νέκταρ της στιγμής, είναι το μάννα.

Καθε που είμαι λυπημένος τραγουδάω ...
μα και χαρούμενος σαν είμαι, το παιδεύω .
Όταν το άδικο με πνίγει κι αγριεύω ...
κι όταν στο μάταιο του κόσμου,
δε χωράω.

Όποιος δεν έχ' ένα ποτό και ένα τραγούδι ...
δεν έχει μέσα του ψυχη, δε βράζει αίμα.
Όλα τα νιώθει ελαφρά ,σα'νάναι ψέμα...
ειν 'οι ανάσες του λειψές κι οι πόθοι φρούδοι.
.................
Όταν θα σβήνει της ζωής το πελεκούδι ...
κι ο σκοτεινός μ'αναζητήσει καβαλάρης,
θάθελα να' ρθει σαν απόκοσμος λυράρης...
μ'ένα ποτό να τον δεχτώ κι ένα τραγούδι .

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-09-2020