Δίχως γιατρειά

Δημιουργός: professorark, Κωνσταντίνος Αρβανίτης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ποιός είπε, πως γιατρεύονται πληγές μέσα στο χρόνο;
Αυτός δεν ξέρει τι να πει, για να συντρέξει, τώρα,
που τα λεπίδια σφάζουνε, και της ψυχής το θρόνο,
μ’ αναίδεια, σφετερίζεται, ρήγισσα μαυροφόρα…

Ποιός είπε, πως λαβωματιές γερέβουν με το χρόνο;
Αυτός δεν έζησ’ αρκετά, να δει αν είν’ αλήθεια...
Να δει αν η ψυχή μπορεί, να βρίσκει οξυγόνο,
στα λόγια της παρηγοριάς, που λεν από συνήθεια...

Ποιός είπε, πως χτυπήματα στην άρνα πάν’ με χρόνο;
Αυτός, ποτές, δεν μέτρησε της πίκρας το πηγάδι,
να βρει που είν’ τα βύθια του, να δει αν για τον πόνο,
είν' η πηγή αστέρευτη, που βρυάζει στο σκοτάδι…

Ποιος είπε πως θα θρέψουνε τραύματα με το χρόνο;
Ο χρόνος δεν είναι ξαντό, ούτ’ άχνη του σπετσέρη...
Είν' πάντα ασυγκίνητος, απ' των λυγμών τον τόνο,
σαν τη σαγίτα να πετά, μονάχα τον ενδιαφέρει.

Ποιος είπε πως θα ξεχαστούν πληγές, αν έχουν χρόνο;
Εκεί πάντα θα βρίσκονται, φιλέματα της ζήσης...
Ο νους για να προφυλαχτεί, μια κρούστα βάζει μόνο,
να τις σκεπάσει, μα πονάν, άμα τις ακουμπήσεις…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-09-2020