Σιωπηλά φτερά

Δημιουργός: professorark, Κωνσταντίνος Αρβανίτης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Των περπιρούνων σιωπηλά φτερά γιομάτα χρώμα,
τις ηλιαχτίδες χαίρονται που ρίχνονται στο χώμα,
τις που ‘χουν άναυλο φορτί, φλωράτες ψίχες ζήσης,
της άνοιξης ανάθρεμμα, στ’ αχτάρικα της φύσης.

Των ψυχαριών απόσιγα φτερά βάζουνε πλώρη,
για των ανθιών τις αγκαλιές, οπού ‘ν’ σωρός το θώρι,
και τις τρυγούν, επίμονα, με λαίμαργα γλωσσίδια,
βυζαίνοντας, ολημερίς, της φλόρας τα φτιασίδια.

Των φλετουριών ανάηχα φτερά, όλο σπιρτάδα,
σφανταχτερές δίνουν θωριές στην ανιαρή χλωράδα,
και συνταιριάζουν στίγματα που τα πουλιά τρομάζουν,
με πινελιές του μάγιστρου, που άγγελοι δοξάζουν.

Των πεταλλίνων σιγαλά φτερά μέσα στη μέρα,
λεπίδια είν’ ανέγνοιαστα που σφάζουν τον αγέρα,
κι όταν πλανάρουν φλύαρα, των λουλουδιών δραγάτες,
περιγελούν τους σερπετούς των κοφινιών εργάτες.

Των φαρφατούρων τα βουβά φτερά, σα ζευγαρώνουν,
μεταξοΰφαντο χαλί, στις χουναβιές απλώνουν,
και πλανεμένα δέρνονται, μ’ άγρια ορμή κι αυθάδεια,
κρύβοντας δέντρα κι ουρανό, με γάργαρα μαγνάδια.

Των χρυσαλλίδων λουφαχτά φτερά σαν ξεδιπλώνουν,
μοιάζουν με νιάτων όνειρα, που το μυαλό ζαλώνουν,
μα σα διπλώσουν, δείχνουνε σα να λιγοκαρδίσαν,
τη σαρμανίτσα του μυαλού, τη σίγουρη π’ αφήσαν.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-09-2020