Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
Αλλαξοκαιριά

Αλλαξοκαιριά

Δημιουργός: professorark, Κωνσταντίνος Αρβανίτης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Της μοναξιάς λυκόπουλο, π' ολονυχτίς λακάζεις,
απ’ της ψυχής τα τρίσβαθα, σ' ολόγιομο φεγγάρι,
γιατί θαρρείς πως θα ‘πρεπε, σε διπλωτό κλινάρι,
να σε ξενίσω; Δεν σ’ αρκεί, που όνειρά μου σκιάζεις;

Λυκούδι της πανερημιάς που ψάχνεις συναλίκια,
δεν είναι η καρδούλα μου, για δόντια σου που τρίζεις…
Διάβηκε, βλέπεις, ο καιρός, που μπόριες να ορίζεις,
κι ο ποχεριός σου ήμουνα, στης ζήσης τα τσιφλίκια…

Της αγριμιάς αϊτόπουλο που κακοξεχειμάζεις,
κι από βραχώματα σπανά, μεριάδες βλεματίζεις,
στων φαρμακόφιδων, σωστά, το στέρεμα, σαστίζεις,
και σκιάζεσαι πως, σα χαθούν, θα μείνεις να λιμάζεις…

Αϊτούδι της απαρνησιάς, μην ψάχνεις αρμολάϊ,
μηδέ δορκάδι αχαμνό, μες στης ψυχής παχάρι...
Πάει καιρός τ' αγρίδια μου π' αλλάξανε τροπάρι,
και γίναν φυλλοκάρδια μου, χελιδονιών σαράϊ.

Τώρα, στην αρμυρόγεια μου, ξανά, βάρεσε χρώμα
οι βιόλες κνικατίζουνε κι οι πασχαλιές μαβίζουν,
γαρύφαλλα ροδίζουνε, βερμπένες λαζουρίζουν,
και κατηφέδες μελισοί, φτονούν κρίνων το διώμα.

Τώρα, στον άμπλα το στεγνό, λιανόβροχα λιμνάζουν,
και στον καθρέφτη, τον ογρό, ιτιά γέρνει τα κλώνια.
Υφάντρες, στήνουν ‘κει φωλιές, με τέχνη και με πρόνοια,
κι οι κόδες τους απιλογούν στ’ αηδόνια που στενάζουν.

Απρίλη έχω αγκαλιά, χερόβολο το Μάη,
κι ανάσταση του κόρφου μου, ο δυόσμος κι η κανέλλα.
Στο χέρι, χάδι τρυφερό, απόδιωξε τη βδέλλα,
οπού κακοσυνήθισε, χρόνια, να με ρουφάει.

Η περγουλιά, η άσκεπη, η πικρομαραμένη,
τώρα, βαστά σ’ αγκάλες της, τα λόγια τα κομμένα,
και κρύβει απ’ τα μάτια σου, αϊτέ μου, τα θλιμμένα,
αγάπη που θα ζήλευες, στ’ αγιόκλημα ντυμένη.

Και στις αλτάνες, γύρωθε, μπαξιάνες φυτεμένες,
και πικρεροί πυράκανθοι, που φράζουν τη σωκήπα,
δεν θα σ’ αφήκουνε, μονιά, να ‘ρθεις εδώ με γύπα,
τη λιξουριά, για να μετρώ, πληγές φρεσκανοιγμένες.

Σύρτε, λοιπόν, ν' αφήσετε, βάρδιας πικρής ενθύμια,
σ’ άλλη μεριά, σ’ άλλη καρδιά, οπού δεν έχ’ αστέρι,
ώσπου να βρει, η καψερή, κι αυτή γλυκό της ταίρι,
και να σας στείλει, όπου ‘χουν δυνάστεμα τα ρήμια.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-10-2020