Το Άγγιγμα σου

Δημιουργός: ακριτας, Αναστάσιος. Π.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Το Άγγιγμα σου !
.......Έτσι καθώς ίδιο σαν το γαλάζιο
τ' ουρανού το πανωφόρι.
Με τα ωχρορόδινα της ανατολής
κεντίδια στολισμένο.
Το 'χω φυλαγμένο.
κοντά στο άσπρο σύννεφο.
Συντροφιά με το βάρος της σιωπής.
Με την καλοσύνη της άνοιξης
το 'χω σκεπασμένο.
Εκεί, στον ίσκιο της το πλάγιασα,
στη φυλλωσιά, κάτω απ' το τρυφερό της βλέμμα.
Φυλαγμένο για ένα μέλλον,
λιγότερο πικρό από το παρόν.

Μη και βραχεί.
Μη μου ξεφτίσει, απ' το ανεμοβρόχι,
κι απ' της βροντής το στέναγμα μη μου τρομάξει.
Μη και διψάσει απ᾿ του μεσημεριού
το λαχάνιασμα.
Από το ατίθασο ανεμολούλουδο μη πιαστεί.
Στη δροσερή του ανάσα μη σκαρφαλώσει,
ετσι που 'ναι αθώο σαν το μέλι.
Μη ξεστρατίσει φοβάμαι.
Έτσι τρυφερό και καθάριο που ειναι,
σαν το κρουσταλλένιο νεράκι της πηγής.
Και οδηγηθεί, ως πέρα, στα μακρινά κι ανήλια
βαθυπράσινα λιβάδια της λησμονιάς.

Εκεί όπου ο άνεμος τα στεγνώνει
από τις μπόρες, και τα δάκρυα.

Αχ! να 'ξερες πόσο φοβάμαι.

Μη μου χαθείς φοβάμαι,
και σε χάσω...


© 21-04-2016

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-10-2020