Έχω κλωστές να ενώσω

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φίλοι μου, σκέψεις κι` άλλες σκέψεις, να μου είστε καλά.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Παίρνω κραγιόνια κι` αρχινώ
τη ζωή να ζωγραφίσω.
Μια ιχνογραφία με ουρανό
πίσω μου για ν` αφήσω.

Θα βάλω χρώματα πολλά
για του πλάτανου τα κλώνια
κάθε γραφή μου θα μιλά
για τα λιωμένα μου σεντόνια.

Θα τραβήξω, δυο γραμμές
μια χαρακιά, για τέλος,
στου έρωτα τις διαδρομές
θα βάλω από ένα βέλος.

Έχω καρφιά, θα τ` αφήσω
μαβί μελάνι, στη σελίδα
και από την αρχή θ` αρχίσω
να υμνώ και τη πατρίδα.

Μια δοξαριά, δυο δοξαριές
του Μπετόβεν την ενάτη.
Δυο ανεμώνες πινελιές
για τη ζωή τη σκάρτη.

Όνειρα, αναμνήσεις, ελπίδες
τ` ασημιά μου τα μαλλιά
θα γεμίσω τις σελίδες
της ψυχής, ζεστά φιλιά.

Παίρνω μολύβια κι` αρχινώ.
Τη σπηλιά θα ζωγραφίσω,
μην κλείσει κείνο το κενό
που με γυρίζει πίσω.

Γράφω, γράφω, λυτρωμός
κόκκινο φιλί στο στόμα,
ένα δάκρυ μου, ο σωσμός.
Γράφω, μια ρίμα ακόμα.

Γεμίζω τα χαρτιά ζωή
μπορεί και δίχως σημασία.
Δεν θα ζητήσω ένα πρωί
θέση και στην αθανασία!!

Έτσι μου` ρχεται και γράφω
να τους ξορκίσω τους καιρούς
και τις λέξεις υπογράφω
μουντζουρώνοντας καημούς.

Παίρνω μελάνια κι` αρχινώ
κι` ίσως κάποτε τελειώσω.
Γράφω, μιλώ, για να ξεχνώ,
έχω κλωστές να ενώσω.

13-1-2021
Αδαμοπούλου Γεωργία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-01-2021