11 Νοεμβρίου, Σιάν

Δημιουργός: Ουδείς

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[font=Palatino Linotype][color=black][I][B][align=center]Δυο μήνες κι έντεκα μέρες πέρασαν,
κι είπα να βγω στο μπαλκόνι.
Βγήκα, μα δεν ξέρω το γιατί.
Μήπως με τράβηξε απ’το χέρι η μοναξιά
που σπάραζε για συντροφιά;
Ή ήταν το μυαλό,
π’αναζητά με πείσμα αναμνήσεις;
Ό,τι και να’ταν βγήκα.
Εκτέλεση καθήκοντος,
απέναντι στην ψυχή μου.
Δέκα λεπτά δεν πέρασαν
σιωπής και γκρίζου τόνου
και ζήτησα βοήθεια,
έν’άλμπουμ φωτογραφίες.
Πλοίο δαρμένο έμοιαζε
από κύματα αναμνήσεις.
Ταξίδια είχε πάνω του,
αμέτρητα χιλιάδες
σε πέλαγα που δεν είχε πλεύσει κανείς,
μονάχα εσύ.
Οι σελίδες διαδέχονταν η μία την άλλη,
σαν κύματα στην ακτή,
σαν μανεκέν σε πασαρέλα,
τι ωραίοι που ήμαστε..
Κι όπως ο αέρας το χιόνι
παίρνει και το σκορπά,
έτσι έπαιρνε και τη στάχτη.
Και βάφτηκε το άλμπουμ γκρι
και οι φωτογραφίες.
Μα ατάραχο εκείνο το τσιγάρο
που σα φανάρι συντροφιάς
έκαιγε παραπάνω.
Και η φωτιά του θύμιζε
εκείνη τη δική μας,
που κάποτες σπινθήριζε
μα τώρα έχει σωπάσει.
Βγήκα έξω λοιπόν,
το μέσα μου να βγάλω.
Κοίτα να δεις που νόμιζα
πως θα’χε πολύ κρύο,
μα ήταν όλο μέσα μου
φεύγω τώρα..αντίο..
Μα θα ξαναβγώ πού θα πάει;
Κι όλη αυτή η παγωνιά
φλόγα πάλι θα γίνει.

Δυο μήνες κι έντεκα μήνες πέρασαν,
ακόμη σε ψάχνω.
Εμφανίσου!Εμφανίσου!
Δυο μήνες κι έντεκα μέρες..[/align][/B][/I][/color][/font]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-01-2021