Το Κτήνος

Δημιουργός: Μετέωρος Άγγελος

Χρόνια τώρα...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κρύβεται εντός μου ένας ίσκιος σαρκοβόρος
που πολεμά ατέρμονα κάθε αγνή μου σκέψη
αντλώντας από τους βυθούς κάθε πνιγμένη βλέψη
στον άμεμπτο πλανήτη μου φαντάζει δορυφόρος

Άσπλαχνα κι αδυσώπητα χαράσσει τις πληγές μου
σαν οδηγός των εμμονών σε πρόστυχές στιγμές
με χρώμα μαύρων στοχασμών βάφει τις ηδονές
γκρεμίζοντας στο έρεβος τις πιο αγνές αυγές μου

Μακρύς, τραχύς και δύσκολος ο δρόμος της φυγής
περιδιαβαίνω άοπλος των λήσταρχων τη χώρα
των ενοχών και των πληγών με τραυματίζει μπόρα
δίχως σημάδι εμφανές μιας προσιτής στοργής

Κάθε φορά που προσδοκώ ανάστασή να βρω
στήνει καρτέρι ο πειρασμός κρυμμένος στη λαγνεία
σέρνει μακριά τη στράτα μου σ’ ατέλειωτη εξορία
σε τραίνο μοιάζω έγκλειστος που τρέχει στο κενό

Έρχονται μέρες που μαγνήτης μοιάζει η θλίψη
σέρνει στην επιφάνεια πόθους σαν ψευδαισθήσεις
λικνίζονται στα μάτια μου άχρωμες παραισθήσεις
σαν κάποιο πέπλο διάφανο το βλέμμα να ‘χει ντύσει

Περιμένοντας της νίκης τα δεσμά να συντριβούν
με σθένος αντιμάχομαι την πρόσκαιρη μου φύση
κι ίσως μια γνώση μυστική κρυφά με ευλογήσει
και της γαλήνης τα κλειδιά στα χέρια μου δοθούν

Μέσα σε κάποιο αστερισμό που θα ‘ρθει ν’ ανατείλει
η μέρα αψεγάδιαστη θ’ απλώσει τους καρπούς της
η διψασμένη μου καρδιά θ’ δρέψει τους χυμούς της
και της απέραντης ζωής πλατιά θ’ ανοίξει η πύλη

Μετέωρος Άγγελος

Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-09-2006