Το αστέρι του νοτιά

Δημιουργός: PirgiosVardarinos

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ποιάς ξεχασμένης εκκλησιάς
που δεν περνά διαβάτης
Χτυπούσε το καμπαναριό
στη μέση της σιωπής..

Και ξύπνησε τον πόθο σου
για να συρθείς κοντά της..
και μέσα από τις στάχτες σου
να ξαναγεννηθείς..
*
Ποιός δαίμονας αλύπητα
σε δέρνει στα όνειρά σου..
Μες το μυαλό σου τρύπωσε
και σε παραφυλά..

Μία καθάρια χαραυγή
Προσμένει η καρδιά σου..
Σε μιάς θάλασσας ήσυχης
να σβήσει, τα νερά..
*
Ποιανής κατάρας άλυτης
ποιανής τσιγγάνας μένος..
Ποιό γλαύκο μάτι σε έστιξε
πρώτου να γεννηθείς..

Και κίνησες μεσάνυχτα
κι έρχεσαι ταραγμένος..
Κλαίγοντας και τρεκλίζοντας
στην πλώρη να με βρείς..
*
Πόσο πολύ σε τρόμαξε
ο αχώς, άηχης λέξης..
μιας γλώσσας ακατάληπτης
Εν (τω) μέσω της σιγής..

Και τους καρπούς των κόπων σου
αποζητάς να δρέψεις..
Μα δόντια δράκου εφύτεψες
Σε δράκους θα βρεθείς..
*
Δώσε μου απ' το λαγήνι σου
να πιώ να ξεδιψάσω..
Μα εσύ φαρμάκι μού' δώσες
Πικρό και αλμυρό..

Πικρό νερό μες το κρασί
ηταν τα δάκρυά σου..
Που φαρμακώνουν την ψυχή
καιρό με τον καιρό..
*
Ποιόν κόσμο ονειρεύεσαι
και τι γυρεύεις τάχα..
Εσφάλισαν τα μάτια μου
στη νύχτα, στη σιωπή..

Ένα ταξίδι - Το στερνό -
μου απέμεινε μονάχα..
-Τρόμαξες και στα κύματα
Βουτηξες να κρυφτείς..-
*
Ποιός καπετάνιος μέθυσος
σου χάραξε τη ρότα;
Κι αγκομαχώντας ρίχτηκες
Με κόντρα τον καιρό..

Παλιό σκαρί, δε θ' άντεχε
να φτάσουμε - Σου τό 'πα -
Στους κάβους μέσα μπλέχτηκες
Κι εχάθεις στο βυθό..
*
Κοράλι από γλυκά νερά
για δώρο δε μου πρέπει..
Δως μου κοχύλια κι όστρακα
να δέσω στα μαλλιά..

Κι άσε να λύσω μια νυχτιά
Που μάτι δε θα βλέπει..
Με μοναχή πυξίδα μου
Το αστέρι του νοτιά..

*****

Πύργιος Βαρδαρινός.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-02-2021