101. Η ελπίδα Δημιουργός: ΤΟΞΟΤΗΣ, Γιάννης Βογιατζής Λόγω συναισθηματικής φόρτισης, συγχωρήστε όποιο συντακτικό λάθος. Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία λένε.
Εγώ κουράστηκα, δεν μου αφήνει άλλο περιθώριο, πάλεψα τόσο για να την φέρω πίσω. Έκανα ότι ήταν ανθρωπίνως δυνατό.
Έγινα ποιητής για αυτήν την υπέροχη γυναίκα. Και ζωγράφος.
Ζωγράφισα τις νεράιδές της που τόσο αγαπούσε, το πρόσωπό της, το σώμα της.
Και μου είπε:
«πως κατάφερες να με κάνεις τόσο τέλεια; Δεν είχες ούτε μια φωτογραφία. Τα μάτια, τα χείλη, το σώμα, τα πόδια. Με ζωγράφισες τόσο αληθινά. Καλά πως;;»
Της απάντησα «με τα μάτια της καρδιάς μου». Ήταν αλήθεια.
Η αφιέρωση στο τελευταίο σκίτσο έλεγε:
«Και οι θεές έχουν ανάγκη ν΄ αγαπηθούν, εσύ έχεις εμένα που σ΄ αγαπά και σε λατρεύει.»
Δεν θέλω άλλο να ελπίζω. Δεν γίνεται τίποτα. Έβγαλα τη ψυχή μου και της την παρέδωσα άνευ όρων. Ναι, την ερωτεύθηκα, την αγάπησα όσο τίποτα στον κόσμο, την λαχτάρησα. Με αγάπησε και αυτή, το ένιωσα πολύ μες την καρδιά μου. Και είμαι ευτυχισμένος γιατί με έμαθε τι σημαίνουν όλα αυτά.
Μάταια.
Είναι αποφασισμένη.
Θα ζήσει για ένα σκοπό. Θέλει να γεννήσει ένα παιδί για να δώσει την αγάπη της.
Θέλει την σιγουριά να βρίσκεται στη γη, όχι εκεί όπου της είχα υποσχεθεί, ότι θα ΄θελα να βρίσκεται, στον ουρανό. Εκεί μάλλον φοβόταν γιατί έχει σύννεφα.
Για σένα αγάπη μου θα ΄χε μόνο ξαστεριά, όπως ήταν τα μάτια σου όταν με κοιτούσαν.
Θα ΄χες τον πιο γλυκό ήλιο, όπως ήταν το χαμόγελό σου όταν ήμασταν μαζί.
Είπαμε ο ένας στον άλλο ότι ευχαριστούμε που νιώσαμε αυτόν τον υπέροχο έρωτα, που μας χτύπησε την πόρτα η αγάπη και ζήσαμε ευτυχισμένα για 42 ημέρες.
Ναι δυστυχώς μόνο τόσο μας έδωσε δικαίωμα η ζωή. Και πέρασαν πολύ γρήγορα.
Το επόμενο δικαίωμα, αναφαίρετο και θα ΄ναι παντοτινό, είναι να συνεχίσω να την αγαπώ και να την ονειρεύομαι.
Πέρασαν 79 ημέρες από τότε. Από τότε που όλα ήταν ονειρεμένα. Και σήμερα αποφάσισα να της ζητήσω να μην ξανατηλεφωνηθούμε, να βάλουμε ένα τέλος στην ελπίδα. Το βάσανο αβάσταχτο. Ο πόνος που με πνίγει δεν έχεις λόγια για να τον περιγράψεις. Δεν θέλω να πονάω άλλο. Νομίζω ότι δεν το αξίζω.
Ας μου δίδεται η ευκαιρία κάθε φορά να συνεχίσω, να γράφω ποιήματα για αυτή την ωραία καρδούλα. Τουλάχιστον αυτά με ηρεμούν και με αγαπούν, τα αγάπησα και γω πάρα πολύ.
Καλή σου μέρα Αγάπη μου, σου εύχομαι να σου πάνε όλα καλά, όπως εγώ τα είχα ονειρευτεί για σένα. Θα ζήσεις σαν πριγκηπέσα, γιατί έτσι σε είχα βάλει στα σχέδια και στα όνειρά μου. Να σ΄ έχει καλά ο Θεός. Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-09-2006 | |