Εκεί

Δημιουργός: professorark, Κωνσταντίνος Αρβανίτης

Καλό κυριακάτικο απόγευμα σε όλες και σε όλους.΄

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Εκεί που έσπειρα, τς’ άνοιξες, έρωτα,
κι είχα, τα θέρη, σοδιά μελαχρινή,
μια ραδινή αυγή, μύχια λιθόστρωτα,
αχ, θα με φέρουν σε γιάλα ποθεινή.

Αφτού, αν σ' έβρω, θα στήσω μαγιάτικα,
γλέντια, απάνω στην άμμο την ξανθή,
και τα ζαμάνια, που ζήσαν σακάτικα,
θα παραδώσω, στης μνήμης νηπενθή.

Μεθύστρες, θα έρθουν, να ναυαγήσουνε,
στη σπιάντζα, κι όσα κοχύλια θωριακά,
ο νους σου έβαλε, και δεν θ' αργήσουνε,
γλάροι να φτάσουν, που ζέβουν θεριακά.

Θα 'ρθουν να κλέψουν του έρωτα τερτίπια,
για ν' αυγατίσουν σεβντά τους συρμαγιά,
κι οι τσαγανοί, ραιβά, μ' άγρια καρδιοχτύπια,
άδεια, θ' αφήσουν, την ακροπελαγιά.

Ήλιος καβαλάρης, τα θαλασσάλογα,
θα τα μερέψει μ' ολόχρυσο καμτσί,
και δε θα γείρει, πριν νάζια, μισόλογα,
μέλι ποτίσουν, της μέρας το πετσί.

Μ' άμα δε σ' έβρω, αχ, το θαλασσόφρυδο,
θα σκοτεινιάσει, θα πιάσει καραντί,
ζάρες θα 'ρθουν να σταθούν στο μεσόφρυδο,
θα με τυλίξει της πίκρας το μαντύ.

Στόμα φαρμάκι, τ' αχείλι αχάραγο,
άψυχο βήμα, συρτό, στην αμμουδιά…
Βλέμμα, ριγμένο, στο μπρούσκο το πέλαγο,
δεν θα γλυκαίνει, τη δόλια μου καρδιά.

Κι αν σπείρω λόγια, στου μπάτη φυσήματα,
στα ντρένια βράχια, αρτέμης θα τα βρει...
Δεν θα 'χουν τράτο, θα γίνουνε θρύμματα,
πάνω σε κάβους, με πλάτη κοφτερή…

Την πικραλίδα, σ’ αμμούδας προσκέφαλο,
κι αν την ξεπλύνω, αρμύρας θα σμιχτεί…
Δρακόνι, θα 'χω, σοδιά μου, δικέφαλο,
που κακιωμένο, εντός μου θα μπηχτεί…

Κι αν στο στερέωμα, απλώσω τα χέρια,
και του γυρέψω γαλάζια πινελιά,
θα μου ζητήσει, το λόγο για τ' αστέρια,
που του δανείστηκα, σε μια μαργιολιά.

Η τιμωρία, σαν γίνει, αβάσταχτη,
θε' να σκαλίσω, στην άμμο, μ' αθυμιά,
ένα "που είσαι;", και μέρ' απαράλλαχτη,
μ' άλλες, θα γείρω, να πιω στην ερημιά.

Μια χαραβγή, μπορεί, άλλη να κινήσω,
και, χελιδόνια, να σ' έχουν φέρ' εκεί,
μα σαν σεφέρι, καινούργιο, κανονίσω,
αχ, πριν υπνώσω, θα κάνω προσεφκή...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-02-2021