Αγάπη είναι Δημιουργός: -Nikos-, Νίκος αληθινό Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Αγάπη είναι …
Όταν νοιώθεις να πνίγεσαι σε μία θάλασσα φτιαγμένη από σιρόπι λύπης και στις φλέβες σου κυλά δηλητήριο απογοήτευσης ανακατεμένο με αίμα πικρό, όταν είσαι τόσο απαρηγόρητος που ούτε η βροχή δεν μπορεί να σου προσφέρει κάθαρση, τότε φίλε μου ξέρεις τι θα πει δυστυχία.
Όλα άρχισαν πριν πεντέμισι χρόνια , όταν εντελώς τυχαία γνώρισα ό,τι αγάπησα περισσότερο στη γη, εσένα. Ποτέ δεν πίστεψα στην αγάπη, μέχρι που ήρθες εσύ. Η ζωή μου άλλαξε, απέκτησε χρώμα και βρήκα όσα είχα χάσει. Πίστεψα σε μας, πίστεψα πως ζούσα στο αγαπημένο μου όνειρο. Ένα όνειρο από το οποίο δεν θα άφηνα ποτέ κανέναν να με ξυπνήσει. Όμως κανείς εξωγενής παράγοντας δεν ήταν αυτός που εισέβαλλε στο πολύχρωμο όνειρο και το μετέβαλλε σε μουντό εφιάλτη.
Το είναι μου σε ζητά, η ψυχή μου σε θέλει, όμως αυτά που δε μπορώ να σου πω τα αποτυπώνω έστω και γραπτά, αν και πολλές φορές οι λέξεις δεν μπορούν να συνθέσουν τους ήχους που πάλλεται η καρδιά. Γιατί δεν βλέπεις αυτό που είναι μπροστά σου , δεν δέχεσαι το μεγαλείο που μόνο η αγάπη μπορεί να σου προσφέρει ;
Στον άνεμο ίσως βρεις τις απαντήσεις στις ερωτήσεις σου αγάπη μου, όταν κάποιο βραδάκι το σιγανό αεράκι θα σου φέρει στο αυτί τα λόγια αγάπης μου, που δεν έχεις ακούσει. Γιατί τα λόγια αυτά έχουν μια μαγεία μοναδική και δε χάνονται ποτέ αν πρώτα δεν ακουστούν από αυτόν που τους πρέπει. Ίσως τότε καταλάβεις, δεις και επιστρέψεις. Εγώ θα είμαι εκεί και θα σε περιμένω.
Δε σε αγαπώ με όρια ,με περιορισμούς, με συνθήκες. Σε αγαπώ όπως είσαι για αυτό που είσαι. Δεν είναι κάτι που μπορεί να τεθεί σε ένα τραπέζι διαπραγματεύσεων. Δεν σου θυμώνω, δεν σου κρατάω κακία απλά σε αγαπώ. Κι αυτό είναι που πονά περισσότερο.
Δεν εύχομαι να μη σε είχα γνωρίσει ποτέ. Αν ήταν έτσι, τότε δε θα είχα γνωρίσει τι σημαίνει χαρά, ένωση, ξεγνοιασιά. Δε θα ήξερα πόσο σημαντικό είναι το να δίνεις χωρίς να παίρνεις. Οι πιο χαρούμενες μνήμες μου σε περιέχουν ,κι αυτό είναι κάτι, που δεν μπορεί κανείς να μου το πάρει.
Αγάπη είναι να ξυπνάς το πρωί και να βλέπεις δίπλα σου να κοιμάται η πιο γλυκιά φατσούλα του κόσμου. Να της χαϊδεύεις τα μαλλιά και να της ψιθυρίζεις πόσο την αγαπάς, ξέροντας πως όταν ξυπνήσει δε θα το θυμάται, όμως θα έχει χαμογελάσει μέσα στον ύπνο της για ένα μονάχα δευτερόλεπτο. Ένα δευτερόλεπτο τόσο ασήμαντο και λησμονημένο γι αυτήν , αλλά τόσο σημαντικό για σένα.
Αν ποτέ διαβάσεις αυτές τις γραμμές και σου έρθουν δάκρυα στα μάτια , τότε οι ψυχές μας έστω και για λίγο θα έχουν ενωθεί. Ναι, κλαίω τώρα που το γράφω, δεν ντρέπομαι να το αναφέρω , γιατί είναι δάκρυα αγνά , αληθινά, που πηγή έχουν ειλικρινά και άδολα αισθήματα. Δεν είναι δάκρυα κακίας, μίσους ή αντιδικίας. Αν λοιπόν έστω δακρύσεις μάλλον με αγαπάς ακόμη, αν όχι, αν δεν καταλαβαίνεις τον πόνο που κρύβουν μέσα τους αυτές οι γραμμές, το λόγο που με ωθεί να τις γράψω τότε γελάστηκα, γελαστήκαμε κι οι δύο και τόσα χρόνια πήγαν άδικα. Αν όμως έχεις δακρύσει …
Η αγάπη δε θέλει πιστοποιητικά , συναίνεση και υποχωρήσεις. Σε δέχομαι όπως είσαι. γιατί απλά σε λατρεύω. Κάθε σου ατέλεια μου είναι συμπαθής, κάθε σου αδυναμία με κάνει να σε θέλω περισσότερο. Δεν πιστεύω ότι είσαι κακιά η ανόητη, απλά μπερδεμένη και παραπλανημένη. Όμως αυτά δεν έχουν σημασία αρκεί να με αγαπάς. Δεν μετριέται η αγάπη, μόνο καταπιέζεται, συμπιέζεται και συρρικνώνεται σε έναν πολύ μικρό χώρο για αυτή, όμως η αγάπη δεν αντέχει στην πίεση και αργά ή γρήγορα αποδεσμεύεται , απελευθερώνεται , αποσυμπιέζεται και ξεχειλίζει στο χώρο γύρω της.
Δεν υπάρχει λόγος να γράψω άλλο. Το μήνυμα είναι σαφές. Σε αγαπώ όσο μπορώ να αγαπήσω. Σε θέλω πίσω κοντά μου. ΜΑΖΙ . Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-09-2006 | |