Ελενη Βακαλο

Δημιουργός: Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ, Νίκος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΕΛΕΝΗ ΒΑΚΑΛΟ

Η έννοια των τυφλών

– Απ’ το ημερολόγιο των τυφλών –

Απλώθηκε σα σκιά απειλής κι ησυχίας μεγάλης όταν μέσα της βρίσκεσαι και δεν έχεις να λες
το “πότε πια θα ‘ρθει”
εφηβεία καινούργια με χλόη που μαύρη, τώρα καθώς το μπορούσα κατάματα να βλέπω τον ήλιο, στις παρυφές του φυτρώνει

Κι όπως τότε που έρωτα περιμένοντας την καρδιά μου φοβόμουν
Πολλά γύρω μου και αόριστα κι ακοές πιο ωραίες
Όπως πάντα πλησιάζοντας τη σιωπή και οι ψίθυροι και τα νεύματα που διακρίνεις

Όλα μοιάζανε πως χάνονταν κι όλα τότε ξανοίγανε
Νοσταλγία αργής μεταμόρφωσης συνοδεύει το ποίημα
Γιατί τάχα πώς να βρεθήκανε οι επιθυμίες στο ποίημα και τα άλλα που το θάνατο ετοιμάζουν;

Αυτά ένας συλλογισμός βαθύς τα αναπαύει

Ζώνες που αστράφτουν έρημες κι απρόσκοπτος ο αέρας τους περνάει από τη γη
Με το γυμνό κεφάλι του και τις μικρές ψιλές φωνές, τις γρήγορες
Του λάρυγγα
Διασχίζοντας – τι γρήγορα – τις ζώνες του καιρού
Όχι με μιας
Με πάλεψε, σ’ όλο το σώμα μου έσκαψε για τα όμοια του φωλιές
Κι έγινα κατοικία άγριων πουλιών
Στη μέση ερημιάς

Τώρα εκεί θα κατοικεί τ’ ωραίο πουλί
Σ’ ένα κουβάρι συνωστίζεται αναπνοής
Το τρωκτικό των θεμελίων

Ποια χάραξε στα χείλη μου η λέξη αμυχή

Ήτανε δίχτυ ψυχών τα πουλιά, ήταν παγίδες, δεν άφηναν ανοιχτό ουρανό

(“Η Έννοια των Τυφλών”, 1962)

Ο μεγάλος κουτός φεγγαροπρόσωπος

Εκεί που τον βάλανε κάθισε και καθόντανε με τα μάγουλα φουσκωτά λυπημένο όπως δίνουνε κάτι στο πρόσωπο, και αυτό αν ήτανε λύπη, δικιά του μόνο ήτανε, με μας δεν είχε να κάνει. Σκιές που του ρίχναμε κάποτε, ο ένας περνώντας μπροστά του ο άλλος στα πλάγια, κι αυτό ούτε είχε με κείνον να κάνει.

Κουτός όπως ήτανε και όλα τα έβλεπε, ή καθόλου μπορεί, κι αυτό δεν το ξέρω, για να δει πιο καλά κοντά του αν είμαστε μακρύτερα θα έπρεπε καλά να μη βλέπει, ή αλλιώτικα, εμπρός του ποιος ήτανε π΄σω του θα έπρεπε αν πήγαινε αυτός να κρυβόταν, μα ελπίδα τέτοια κανένας δεν έχει

Ο αδελφός μου ο κοντούλης
Με το κόκκινο βρακί
Εδώ πηγαίνει εκεί πατεί
Μάτια μύτη στόμα έχει
Κάνε κι ένα στρογγυλό
Γύρω-γύρω βάλτο αυτό
Πάτησέ το, και πετώ
Κι αν σε πιάσω έχασες

(“Γενεαλογία”, 1971)

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-03-2021