Ψυχή Φυλακισμένη

Δημιουργός: ASTRITISOT, Γκλαβάς Σωτήρης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μία φυλακή απόρθητη το σώμα μου
Κρατάει την ψυχή μου κλειδωμένη,
Τα βάσανά της αναβλύζουν απ'το στόμα μου
Με λέξεις που κάνεις δεν περιμένει.

Η λογική του νου,είναι το φρένο της
Τα νάζια της καρδιάς να σαμποτάρει,
Κατάρα θεϊκή και πεπρωμένο της
Ασύδοτη να είναι αυτή γουστάρει.

Τα μάτια,του κελιού της τα παράθυρα
Σε άγνωστα πελάγη την οδεύουν,
Σε όνειρα ανεκπλήρωτα,σε λάφυρα
Ορδές βαρβάρων και βανδάλων διαφεντεύουν.

Σπαράζει δίχως χάδια,θαλπωρή
Δε φθείρεται όμως,άφθαρτη λογιέται
Παραπονιέται σαν παιδί η καψερή
Που βρέθηκε γυμνή και τυρρανιέται.

Θυμώνει και πεισμώνει και θρηνεί
Τη μαύρη της τη μοίρα καταριέται,
Σαν έρμαιο στον άνεμο κλωνί
Στο μάτι του κυκλώνα να χτυπιέται.

Μα κάπου,κάπου ηρεμεί κι αγαλλιάζει
Σαν απο θαύμα,από χέρι θεϊκό
Και τότε των αγγέλων πάλι μοιάζει
Εκλύει φως, φορεί χαμόγελο γλυκό.

Ελεύθερη πετά,σα μεθυσμένη
Σα μέλισσα,στα άνθη ζουζουνίζει
Ξεχνά τη φυλακή που'ναι κλεισμένη,
Ανέμελη τον ήλιο ατενίζει.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-04-2021