Και ένα λυγμό, μαχαίρι

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φίλοι μου, να είστε όλοι καλά....και να απεργείτε.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στης συνήθειας τα νερά
θεριεύει πάντα η αγάπη,
έχει κομμένα τα φτερά
κι` ο έρωτας, δεν θα` ρθει.

Την λεν, το πιο καλό κρασί
έχει μυρωδιές κι` αρώματα,
δεν σε ρωτάει ,πιά είσαι εσύ
κι` ούτε που αλλάζει στρώματα.

Παλιώνει λες, μέσα στο χρόνο
και βγάζει ρίζες βαθιές
για την αγάπη τούτη μόνο
είναι πολλές οι χαρακιές.

Δεν θα σε πάει με τα πουλιά
όσο κι` αν θες να ταξιδέψεις,
δεν έχει πάθος στα φιλιά,
καλό σκαρί, θ` αντέξεις.

Δεν της μιλάς, την ξέρεις
κολλάει σαν δεύτερο πετσί
κι` όσα σημάδια φέρεις
όλα, τα διάλεξες εσύ.

Ειν η συνήθεια ένας βραχνάς
μπορεί να γίνει κι` αεράκι,
στο βλέμμα που την συναντάς
Ζορμπά, λεβέντικο συρτάκι.

Σου παίζει, βράδυ και πρωί
μια μουσική συνηθισμένη
πλοίο, προσάραξε εκεί
και στο μουράγιο μένει.

Θέλεις να φύγεις, δεν μπορείς
πάντα θα σου φωνάζει,
τα κεκτημένα!! να χαρείς,
κανείς δεν τα θυσιάζει.

Και μένεις, πάντα στο σταθμό
να μετράς τα τρένα,
μ` ένα παράπονο πικρό,
θέση δεν είχανε για σένα.

Στα σίγουρα, στη σιγαλιά
άκου την αυγή τα τζιτζίκια,
σε λίγο θα` ρθουν τα πουλιά.
Τα λεύτερα, σπουργίτια!!

Φυλακισμένη αν τώρα ζεις
θα` ναι για δεδομένη αγάπη,
μην τη ρωτήσεις, να χαρείς.
Τα κεκτημένα σου, θα γράφει.

Μ` ένα πανάλαφρο σταυρό
θα ταξιδέψεις σ` άλλα μέρη
με την αγάπη οδηγό
και ένα λυγμό, μαχαίρι.

7-5-2021
Αδαμοπούλου Γεωργία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-05-2021