Στη Μπόχαλη βγήκε ο Σολωμός γοερά και κλαίει

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φίλοι μου, να είστε καλά, σας ευχαριστώ όλους.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σβήσαν οι φάροι, σβήσαν της πόλης τα φώτα
γυμνοί, μοιραίοι, στης σαπίλας τη ρότα.
Θέατρο σκιών, θίασος, θλιβεροί και λίγοι
κούφιες οι λέξεις, μια θλίψη τυλίγει.

Την αξιοπρέπεια τ` ανθρώπου, όλα μαζί τα ερπετά
στα σάπια τα γυαλιά σας, ζεστά τα μετρητά.
Πόσο κάνει ένα κουκί, πόσο η Ρωμιοσύνη κάνει
χλεύη και αγυρτεία, στου Ρίτσου το στεφάνι.

Πωλούνται εντός τα υλικά, για γάλους φουσκωμένους
λάσπη και λέρα και σκουριά, σε αριθμούς γραμμένους,
πόσο κάνει η περηφάνια, του μάστορα, του χτίστη
σάπισαν τα σιτάρια μας, ο Αυγερινός εσβίσθει.

Πόσο πουλά η ελεημοσύνη, ω! Γραμματείς και Φαρισαίοι
σεις με το κόκκινο λειρί, μοιράζετε τα ελέη.
Πόσο κάνει ένας λαός , η πληρωμή είναι κας,
σκόνη και θρύψαλα γυαλιά, πατρίδα μου που πας.

Πόσο κάνει η λεβεντιά, ω! άντρες Αθηναίοι
στη Μπόχαλη βγήκε ο Σολωμός, γοερά και κλαίει.
Το κακορίζικο εαυτό μας, όλα μαζί τα πετεινά
να έχει η πλάση μιάσματα , σ` έδρανα Ελληνικά.

8-4-2022
Αδαμοπούλου Γεωργία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-04-2022