δεσμά

Δημιουργός: Αγιοβλασιτης, Aναστασιος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σ ' ανταριασμένη θάλασσα ήμουν απόψε...
παλεύοντας με του Αιόλου τις ορδές .
Κι οι τεντωμένες της ψυχής μου οι χορδές ...
τούς κάβους ,φώναζαν ,πούσαι δεμένος κόψε.

Κόψε τους κάβους και ελεύθερος αφέσου ...
στη θυμωμένη του νερού την αγκαλιά.
Και ονειρέψου μυθική ακρογιαλιά...
σε μια κρυμμένη παραλία της Εφέσου.

Βρήκα το ξίφος του Μεγάλου Αλεξάνδρου ...
που είχε κόψει και το Γόρδιο δεσμό .
Και μ'ένα βίαιο, βαθύ ανασασμό ...
στη δίνη  αφέθηκα της μοίρας του αυτάνδρου .

Έκοψα κάβους και σχοινιά και παλαμάρια ...
και τ'αφησα αποκομμένα στο βυθό .
Δεν είχε μείνει  λογισμός να φοβηθώ...
άδειες οι θύμισες και της ψυχής τ'
αμπάρια.

Γύρισα πίσω με κομμένη την ανάσα ...
και ρούφηξα το οξυγόνο του αφρού
Στο χείλος έφθασα βαράθρου ζοφερού...
όμως λυτρώθηκα από του νου τα λάσα.

Και ξαφνικά  εξανεμιστηκ' η αντάρα  ...
και βρέθηκα  στο γνώριμό μου το γυαλό.
Είναι οι δράκοι μας δεμένοι στο μυαλό...
κι αν μας ξεφύγουν όλα μοιάζουν με κατάρα.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-08-2022