Γυναίκα

Δημιουργός: χρήστος

δεν ξέρω αν είναι κατάλληλο για επέτειο γάμου.... καλημέρα σε όλους

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Εκεί που ρέμβαζα στις φωτοσκιάσεις του ακατόρθωτου
και που η ψυχή λιτάνευε τον επιτάφιο των ελπίδων
σε δρόμους ανηφορικούς βαριανασαίνοντας,
ποιος με ώθησε ν’ ανοίξω τα παράθυρα στη θάλασσα
και φως να πιω απ’ τα ξέχειλα τα κάνιστρα του ήλιου;

Ήσουν εσύ λοιπόν με τους πλοχμούς σου που έδεσες τον άνεμο
παραλύοντας τους νευρώνες μιας αδημονούσας εγκαρτέρησης
γητεύοντας τις χίμαιρες που έζεχναν μαύρο αίμα.
Εσύ, που συλλαβίζοντας γλυκάνισο μ’ έμαθες να υποθάλπω
κάτω απ’ τις μασχάλες μου αγριοπερίστερα
κι εκείνα ανταμείβοντας με να μου χαρίζουν άσπρα φτερουγίσματα

Ήσουν εσύ λοιπόν που άνοιξες με τη σπάθα σου τη θάλασσα
και μίτο έπλεξες ματίζοντας χιλιόμετρα απ’ ελπιδοφόρα φύκια
τη άκρη δίνοντάς μου μη χαθώ μεσ’ τα πελάγια χάσματα
διδάσκοντάς με πως κατατροπώνουνε το θάνατο
σχίζοντας το κορμί σου και γεννώντας μου δυο τρυφερές συνέχειές
Γυναίκα, κάμπτω τη μέση μου μπροστά στη θέα των γαλάζιων σου οριζόντων...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-09-2006